Af hverju er Ragnar Hall ákvæðið ennþá svona mikilvægt varðandi IceSave?

Helstu fréttirnar af nýja IceSave 3 samingnum, fjalla því miður aðeins um hvaða flokkur eða stjórnmálamaður hafi gert mistök, eða um önnur atriði sem skipta tiltölulega litlu máli fyrir okkur fjárhagslega.  Með þessum nýju samningum, hefur okkur tekist að lækka vaxtaprósentuna niður í 3% sem er hið besta mál, en það virðist ennþá spursmál hvort Ragnar Hall ákvæðið sé að fullu leyst.  Hérna eru frekari útreikningar sem sýna afhverju það er ennþá svona mikilvægt fyrir hagsmuni Íslands.

Samkvæmt síðustu skýrslu skilanefndar Landsbankans:

http://www.lbi.is/library/Opin-gogn/skyrslan/Q3_Financial_information_open_side.pdf

þá hafði 30. september 2010 þegar safnast inn 292.7 milljarðar íslenskra króna, þar af 134.3 milljarðar í London. Síðan gera þeir ráð fyrir að 53 milljarðar í viðbót safnist inn fyrir lok þessa árs, sem gerir samtals 346 milljarða. Miðað við evru-gengið 154.4 þennan sama dag, þá er heildarskuldin á IceSave u.þ.b. 624 milljarðar (4043 x 154.4).

Samtals hafa því safnast inn við lok ársins rétt rúmlega 55% af eignum Landsbankans miðað IceSave skuldina (346 / 624), en samkvæmt Ragnar Hall ákvæðinu rennur aðeins 51% af þeirri upphæð til greiðslu okkar á IceSave. Því hafa aðeins 28% af IceSave skuldinni safnast inn fyrir okkur (51% x 55%).

Hvaðan koma þá þessi upprunalegu 93% sem oft er vísað í?

Samkvæmt "estimated cash-flow" sem LBI gefa upp á blaðsíðu 10, þá munu aðrir 284 milljarðar safnast inn á árunum 2011 til 2013, og 201 milljarður eftir 2014. Að lokum kemur NBI skuldabréf nýja Landsbankans upp á 284 milljarða til greiðslu á árunum 2014 til 2018. Þetta gerir samtals 1138 milljarða sem skilanefndin gerir ráð fyrir að safnist inn í heildina.

Ef við tökum síðan 51% af 1138, þá fáum við út 580 milljarða sem renna til TIF, samkvæmt Ragnar Hall ákvæðinu. Að lokum tökum við hlutfallið 580 / 624 og þá fæst loksins út 93%-in sem vísað er í.

Vandamálið er að þessar 93% endurheimtur koma ekki inn að fullu fyrr en í kring um 2018-2019. Á meðan eru fullir vextir reiknaðir af eftirstöðvum IceSave skuldarinnar, sem ég reiknaði í upprunalegu færslunni 10. desember yrði vel yfir 100 milljarðar plús höfuðstólsgreiðslur eftir 2016.

Það er eitt vandamál í viðbót sem lítið hefur verið fjallað um hingað til. Allar þessar áætluðu endurheimtur eru háðar því að nýji Landsbankinn muni yfirleitt getað greitt skuldabréf sitt upp á 284 milljarða í erlendri mynt árin 2014-2018, sem ég reyndar stórefast um. Ef nýji Landsbankinn fellur og getur ekki greitt skuldabréfið, þá mun Íslenska ríkið bera ábyrgð óbeint á þessum 284 milljörðum, ef IceSave skuldin hefur ekki ennþá verið gerð upp við Breta og Hollendinga.

Ef hins vegar Ragnar Hall ákvæðið fellur út, þá getum við auðveldlega greitt upp IceSave skuldina að fullu fyrir 2014, og óbeina ábyrgðin af nýja Landsbankanum getur því ekki lengur fallið á okkur.

Nú hafa birst fréttir um að það hafi borist tilboð upp á 1.5 milljarð punda í verslunarkeðjuna Iceland sem gamli Landsbankinn á stóran hluta í.  Skilanefnd Landsbankans er örugglega með virðið á verslunarkeðjunni Iceland þegar inni í sínum útreikningum. Ef söluverðið verður að lokum hærra heldur en þeir gera ráð fyrir þá mun auðvitað meira renna til þrotabús Landsbankans. En ef Ragnar Hall ákvæðið er ennþá inni, þá munu aðeins 51% af þeirri aukningu renna til Íslands.

Icesave deilan verður því miður ekki leyst með óskhyggju einni saman, heldur aðeins með að samningar séu gerðir sem eru byggðir á raunverulegum forsendum og réttum útreikningum.

 


mbl.is Icesave-samningarnir á netinu
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Icesave 3 samningum lekið: Er Ragnar Hall ákvæðið inni eða úti?

Ég er búinn að vera lesa í gegnum nýju IceSave 3 samningana sem lekið var núna í nótt á netinu:

http://icesave3.wordpress.com

Þetta eru langir samningar og heilmikið lögfræðitorf.  Það sem ég var sérstaklega að leita eftir, var hvort Ragnar Hall ákvæðið hefði verið tekið út eða ekki. Eins og ég reiknaði út í síðustu færslu, þá hefur það ákvæði gríðarleg áhrif á heildargreiðslur Íslendinga, jafnvel þótt búið sé að lækka vaxtaprósentuna niður í 3%.

Varðandi Breska samninginn, þá er birt svokallað "Settlement Agreement side letter" frá FSCS, sem nefnir að bæði "Original Settlement Agreement" frá 5. Júní 2009 og "Amended Settlement Agreement" frá 19. Október 2009 séu ennþá í fullu gildi, fyrir utan smávægilegar breytingar, sem ekki varða Ragnar Hall ákvæðið.

Varðandi Hollenska saminginn, þá er birtur nýr "Pari Passu Agreement" við DCB þar sem segir í 2.1(a) að kröfur DNB skuli vera jafnréttháar TIF og 2.1(b)TIF eða DNB eigi að greiða mismuninn til baka ef Landsbanki borgar meira til hins aðilans. Þetta er því upprunalega Ragnar Hall ákvæðið. Ákvæði 2.1(c) fylgir síðan á eftir. Það er nokkuð langt og flókið, en í stuttu máli segir það að:

ef (i) Íslenskur dómstóll ákveður (A) að TIF eða DNB hafi forgang og (B) þetta sé ekki andstætt úrskurði EFTA dómstóls, eða (ii) Skilanefnd Landsbankans ákveður að gefa TIF eða DNB forgang, og því er ekki mótmælt af öðrum kröfuhöfum, þá falla niður greiðslurnar frá 2.1(b).

Mér sýnist þetta vera nákvæmlega það sama og við vorum með í Icesave II samningnum, sem táknar að Ragnar Hall ákvæðið fellur því aðeins út ef EFTA dómstóllinn staðfestir Íslenskan dóm eða aðrir kröfuhafar samþykkja ákvörðun skilanefndar Landsbankans.

Eins og ég nefndi í síðustu færslu, er það nær ómögulegt stærðfræðilega að fá út aðeins 50 milljarða í vexti, ef allar endurgreiðslur frá Landsbankanum skiptast jafnt milli FSCS/DNB og TIF.  Ég er því með tvær mikilvægar spurningar:

1) Hefur eitthvað breyst þannig að við höfum tryggingu fyrir því að allar endurgreiðslur frá Landsbankanum renna fyrst til greiðslu á skuld TIF?

2) Ef Ragnar Hall ákvæðið er ennþá mögulega inni, hvernig gat samninganefnd Íslands fengið út 50 milljarða í útreikningum sínum á vöxtunum?

 


Heyr, heyr! Ragnar Hall ákvæðið virðist loksins hafa verið tekið út úr IceSave samningunum.

Eins og áður hefur komið fram, þótt vaxtaprósentan skipti auðvitað miklu máli, skiptir Ragnar Hall ákvæðið (4.2(b) í upprunalega IceSave settlement-samningnum) að mörgu leiti mun meira máli fjárhagslega. 

Þetta heimskulega ákvæði, hefði aldrei átt að samþykkja.  Það var andstætt íslenskum gjaldþrotalögum, breytti öllum forsendum varðandi greiðslur frá þrotabúi Landsbankans, og gerði upprunalegu IceSave I og II samningana algjörlega óásættanlega.

Ragnar Hall lögfræðingur á að mínu áliti skilið Fálkaorðuna, fyrir það eitt að hafa bent á þetta atriði nógu snemma í grein sinni sumarið 2009, áður en nokkur annar gerði sér grein fyrir þessum alvarlegu mistökum og IceSave samingarnir samþykktir í kyrrþey.

Í samantekt saminganefndarinnar er ekki minnst einu orði á Ragnar Hall ákvæðið og úrlausn þess.  Í stað þess eru eftirfarandi setningar um greiðslur úr þrotabúi Landsbankans nefndar í greinum 7 og 12:

"Að því búnu verði greiðslur inntar af hendi jöfnum höndum eftir því sem úthlutað er úr búi Landsbankans allt til loka júnimánaðar 2016."

"Við áætlunina er byggt á mati Skilanefndar Landsbankans á heimtum á eignum þrotabúsins, horfum á greiðslum til kröfuhafa eins og þær eru metnar af slitastjórn bankans, og reikniforsendum Seðlabanka Íslands varðandi þróun á gengi gjaldmiðla."

http://www.mbl.is/media/60/2460.pdf

Síðan er gefið upp að miðað við forsendur Landsbankans og Seðlabankans, þá verði heildarkostnaður Íslenska ríkisins um það bil 50 milljarðar króna.

Til að reikna þetta út tók ég fram gamla IceSave töflureiknirinn minn sem ég gerði fyrir ári síðan og uppfærði hann miðað við þær upplýsingar sem ég gat rýnt út úr samantektinni. Ég gaf mér eftirfarandi forsendur:

  1. Bæði Bresku og Hollensku lánin eru að sömu upphæð og áður, 2350B Pund og 1329B Evrur.

  2. Samkvæmt nýja samningnum, þá eru meðalvextir 3.2% eftir Október 2009, greiddir til Breta og Hollendinga á hverju ári til 2016.

  3. Eins og áður geri ég alla útreikninga fyrst í Evrum til að taka út flökt á Íslensku krónunni, og færi síðan yfir í krónur á föstu gengi 154.4.

  4. Ennfremur eins og áður, eru allir útreiknginar gerðir á nafnvirði.  Ég vil ekki núvirða upphæðir vegna þess hversu auðvelt er þá að breyta niðurstöðunni með því einu að velja sér aðra prósentu (þetta var mikið vandamál með marga fyrri útreikninga á IceSave).

  5. Ég miða við gengin 178.3 GBP/ISK og 154.4 EUR/ISK (30 Sept. 2010) sem voru birt í síðustu skýrslu skilanefndar Landsbankans:

    http://www.lbi.is/library/Opin-gogn/skyrslan/Financial%20Information%20for%20Q3%202010.pdf

  6. Í sömu skýrslu LBI er gefin upp greiðsluáætlun (cash-flow) á innheimtum Landsbankans sem ég nota til viðmiðunar.

  7. Ég geri ráð fyrir að innheimtur hvers árs verði greiddar á miðju næsta ári þar á eftir (mesta áhættan fyrir Ísland er ennþá að þessar greiðslur annaðhvort dragist eða minnki vegna lögsókna).

  8. Til einföldunar, geri ég ráð fyrir að allar greiðslur frá þrotabúinu eftir 2013 ásamt NBI skuldabréfinu, verði samtals 508 milljarðar (201+290+17), greitt með fimm jöfnum greiðslum árlega 2014-2019, 101.6 milljarðar (þetta er þó nokkur einföldun, en breytir samt ekki mikið lokaniðurstöðunni).

  9. Eins og ég nefndi í upphafi þá er ekki gefið upp skiptingin á greiðslum frá LBI, þannig að ég reikna út fyrir bæði með Ragnar Hall ákvæðinu (51% af endurheimtum til Íslands) og án þess (100% af endurheimtum til Íslands).

Samkvæmt þessum forsendum þá verða greiðslur frá Landsbankanum til kröfuhafa eftirfarandi:

Ár LBI
Innheimt
LBI
Evrur
Greiðslur
LBI 51%
Greiðslur
LBI 100%
2009173112000
2010173112000
20119360211432241
2012138894307602
201353343456894
2014101.6658175343
2015101.6658336658
2016101.6658336658
2017101.6658336658
2018101.6658336658
201900336658
Samtals1138737037597370

Eins og sjá má þá getur það skipt gífurlega miklu máli hvort Íslenska ríkið fái 51% eða 100% af endurheimtum Landsbankans.

 

Hérna eru útreikningarnir á nýja IceSave láninu miðað við að Ragnar Hall ákvæðið er ennþá inni óbreytt í nýja samingnum og Íslenska ríkið fái 51% af greiðslunum frá þrotabúi Landsbankans:

Ár Höfuðstóll
byrjun árs
Greiðslur
LBI 51%
Höfuðstóll
lok árs
Vextir
3.2%
Vextir ÍSK
Gengi 154.4
2009404304043325.0
201040430404312920.0
201140431143290011117.2
2012290030725938813.6
2013259345621377611.7
2014213717519626610.1
201519623361626578.9
201616263361291477.2
20171291336955365.5
2018955336620253.9
2019620336284142.2
Samtals28437590682105.2

Samkvæmt þessum útreikningum miðað 51%, þá gengur mjög hægt að borga niður lánið. Höfuðstóllinn er ennþá 284M evrur í lok ársins 2019, heildar-vaxtagreiðslur 682M evra, sem gera 105 milljarða króna. Greinilega er þetta ekki rétt, því samkvæmt útreikningum í samantekt samninganefndarinnar, nefna þeir 50 milljarða í vexti og allt lánið greitt upp fyrir 2016.

 

Hérna eru síðan útreikningarnir á nýja IceSave láninu miðað við að Ragnar Hall ákvæðið hefur verið tekið út og Íslenska ríkið fái 100% af LBI greiðslunum, þar til IceSave skuldin er að fullu gerð upp:

Ár Höfuðstóll
byrjun árs
Greiðslur
LBI 100%
Höfuðstóll
lok árs
Vextir
3.2%
Vextir ÍSK
Gengi 154.4
2009404304043325.0
201040430404312920.0
20114043224118029414.4
201218026021200487.4
20131200894306243.7
2014306306050.8
Samtals04043033251.3

Samkvæmt þessum útreikningum miðað 100% LBI greiðslur, þá greiðist IceSave lánið að fullu upp á 4 árum. Höfuðstóllinn er kominn niður í núll árið 2014, heildar-vaxtagreiðslur 332M evra, sem gera um það bil 51 milljarð króna.  Þessi niðurstaða er því greinilega nokkuð nálægt þeim útreikningum sem samninganefndin gerði.  Mismunurinn er það lítill að hann getur auðveldlega skýrst vegna smá skekkju í forsendum.

Til samanburðar má geta, að í mínum fyrri útreikningum á IceSave I og II, var ég að fá um það bil 1500-2000M evra í vexti og 500-1000M evra í höfuðstólsgreiðslum að nafnvirði ofan á greiðslurnar frá Landsbankanum.  Þetta samsvaraði 300-450 milljarða króna í greiðslum frá Íslenska ríkinu miðað við Evru-gengið í dag (hærri krónu-upphæðir sem ég fékk út áður voru aðallega vegna lægra gengis gagnvart evru 180).

Það er því mín niðurstaða, að með þessum nýju samingum höfum okkur nú líklega loksins tekist að losna við Ragnar Hall ákvæðið. Það ákvæði eitt og sér, var helsta ástæðan fyrir andstöðu minni við báða fyrri IceSave samningana.

Auðvitað þurfum við að sjá raunverulegu samningana og greina þá rækilega, en ef þessi niðurstaða er rétt, þá get ég fyrir mitt leyti samþykkt þennan nýja IceSave samning.

 


mbl.is Kostnaður 50 milljarðar
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Eru útreikningar Þórólfs Matthiassonar á Icesave "réttari", en í samanburði við Jón Daníels og Vilhjálm Þorsteins?

Þórólfur Matthiasson birti 2. febrúar grein í Aftenposten.no þar sem hann fjallaði um Icesave, og þar staðhæfði hann meðal annars að núvirði Icesave skuldbindingarinnar væri aðeins 6-8 milljarða norskra króna  (0.7-1.0B evra, 130-180 ma. króna). 

Aftenposten.no:  Et nei vil koste Island dyrt.

Þar sem þetta eru mun lægri upphæðir en áður hafa komið fram, þá vaknaði náttúrulega spurningin um hvernig hann reiknaði þetta út.  Sem dæmi má nefna að Jón Daníelsson fékk út 507 milljarða (án núvirðingar) í sínum útreikningum, á meðan Vilhjálmur Þorsteinsson fékk út 290 milljarða núvirt miðað við 1.5% evru-verðbólgu.  Ég fjallaði áður hérna um mismuninn á milli þeirra tveggja, sem að lokum skýrðist vel út miðað við þær mismunandi forsendur sem þeir gáfu sér í útreikningunum.  En nú kemur Þórólfur með nýja útreikninga þar sem hann fær helmingi lægri upphæð heldur en jafnvel Vilhjálmur!


Forsendurnar á bak við grein Þórólfs

Ég fjallaði um grein Þórólfs áður hérna, þar sem ég reyndi að svara honum málefnalega, en gat ekki staðfest útreikningana þar sem allar forsendurnar vantaði.  Þórólfur, sem virtur fræðimaður við Háskóla Íslands, á auðvitað að gefa upp allar forsendur og útreikninga annaðhvort með greininni sjálfri eða á vefsíðu sinni, en einhverra hluta vegna ákvað hann að gera það ekki.  Hann bætti úr þessu núna fyrir helgina og birti að lokum forsendurnar sem hann hafði gefið sér.  Í Fréttablaðinu síðastliðinn fimmtudag birti hann grein, þar sem hann sagði meðal annars:

„Verði verðbólga að meðaltali 2,5% á ári næstu 15 ár mun eitt pund hafa tapað 30% af verðgildi sínu við lok tímabilsins. Séu opinberir reiknivextir 6% er staðgreiðsluvirði 70 pensa sem falla til greiðslu eftir 15 ár rétt innan við 30 pens. Ég vona að það falli ekki undir blekkingar að ljóstra þessu upp. Sé IceSave-skuldbindingin staðvirt og núvirt er verðmæti hennar á bilinu 120 til 180 milljarðar króna, allt eftir því hvaða ávöxtunarkrafa er gerð og hvaða forsendur eru settar fram um verðlagsþróun í Bretlandi og Hollandi.“

Á Pressunni hefur Þórólfur síðustu daga einnig verið að skylmast um upprunalegu greinina við Ögmund Jónasson og Evu Joly.  Núna í dag birti hann síðan svar við áskorununni frá InDefence og þar sem eftirfarandi kemur fram:

„Forsendurnar eru þessar: Samkvæmt minnisblaði Seðlabankans til Fjárlaganefndar og Efnahags- og skattanefndar Alþingis 14. nóvember verður virði Icesave-skuldarinnar með vöxtum 285 milljarðar króna að nafnvirði í árslok 2015 verði endurheimtur 90%.  Verði endurheimtur meiri verður virði skuldarinnar minna.  Ég geri ráð fyrir að verðbólga í Bretlandi og Hollandi verði að meðaltali 2,5% á ári fram til 2024.

Ég geri ráð fyrir að Icesave skuldin verði greidd sem jafngreiðslulán á árabilinu 2016 til 2023 í 8 afborgunum.  Þá greiðslustrauma sem þannig koma fram afvaxta ég með 6% reiknivöxtum.  Ég tek mið af því að skattar eru mjög háir og að mjög erfitt er fyrir íslenska ríkið að afla lánsfjár.  Annars eru 6% opinberir reiknivextir ekki mjög háir í alþjóðlegu samhengi.  Þá fæst að núvirði staðvirtrar skuldbindingarinnar er 180 milljarðar króna.“



Forsendur Seðlabankans um 285 milljarða skuld

Til að skoða þessar ný-uppgefnu forsendur Þórólfs þá las ég aftur yfir minnisblað Seðlabankans frá því nóvember 2009, þar sem kemur fram að nafnvirði skuldarinnar er áætlað 285 milljarðar í lok ársins 2015, miðað við gefnar forsendur um gengi í spá Seðlabankans og 90% endurheimtur frá Landsbankanum. 

Ekki kemur fram í minnisblaðinu hvernig nákvæmlega Seðlabankinn reiknaði út þessa 285 milljarða, en ef við tökum Icesave umsögn þeirra frá því í júlí 2009, má uppfæra útreikningana í Fylgiskjali 2 miðað 90% endurheimtur og nýja gengisspá (175-169 ISK/EUR).  Þá fæst skuldaupphæð sem er eitthvað nálægt 1.7B evra eða um 285 milljarðar (ég notast við spá seðlabankans 169 ISK/EUR í útreikningunum hér fyrir neðan)

Það verður samt að taka fram að þessir útreikningar Seðlabankans eru nú þegar í dag orðnir úreldir.  Eins og áður hefur komið fram, þá hefur skilanefnd Landsbankans tilkynnt að engar greiðslur verði ynntar af hendi til kröfuhafa fyrr en öllum málsóknum hefur verið lokið.  Þetta eru mjög slæmar fréttir, þar þetta gerir það að verkum að allar fyrri áætlanir þar sem miðað var við greiðslur frá Landsbankanum árin 2009 og 2010 standast ekki, og hærri vextir leggjast á höfuðstólinn fyrir vikið.

Ennfremur, þá er í tölum Seðlabankans gert ráð fyrir að öllum greiðslum frá Landsbankanum verði lokið fyrir 2016, en þetta nú ekki lengur raunhæft þar sem skuldabréf nýja Landsbankans (NBI) upp á 1.9B evra (322 ma.) verður ekki greitt upp fyrr en á árunum 2014-2018.  Þessi seinkun eykur einnig vaxtagreiðslurnar sem leggjast á ríkisábyrgð Íslands. 

Í þriðja lagi þá reiknar bæði Seðlabankinn og Þórólfur með því að Icesave skuldin miðist við lok ársins 2015, en samkvæmt samningnum þá er rétt dagsetning 5. júní 2016.  Þetta gerir það að verkum að næstum því hálft ár (155 dagar) bætist við fyrra tímabilið þar sem áfallnir vextir leggjast ofan á.

Samkvæmt útreikningunum sem gerðir voru í þessari færslu og tekið var tillit til þessara nýju forsenda, þá verður höfuðstóllinn árið 2015 EKKI 1.7B evra (285 ma.), heldur 2.9B evra (490 ma.).  Af þessum 2.9B evra greiðast u.þ.b. 0.75B evra (127 ma.) frá Landsbankanum, en eftir standa 2.15B evra (363 ma.) sem íslenska ríkið verður að greiða.

Þannig að Þórólfur reiknar með of lágt nafnvirði á skuldinni 2015, 285 ma. í stað 490 ma., miðað þær nýjustu forsendur sem nú liggja fyrir.


Staðvirðing og Núvirðing á Icesave skuldbindingunni

Nú kemur fram í uppgefnum forsendum Þórólfs að hann vilji bæði staðvirða skuldbindinguna miðað við 2.5% verðbólgu OG síðan núvirða til viðbótar miðað við 6% reiknivexti.  Þetta gerir samanlagt 8.35% núvirðingu (100% - 97.5% * 94%), sem er miklu hærri prósenta heldur en hefur verið notast við alla Icesave útreikninga hingað til.  Til samanburðar má geta að Vilhjálmur notaði 1.5% evru-verðbólgu við núvirðinguna í sínum útreikningum.

Til að fara yfir útreikninga Þórólfs, tók ég fram töflureiknirinn og setti fyrst inn núvirðis-forsendurnar sem hann gaf sér:

    Ár
    2.5%6.0%8.35%
    20091.001.001.00
    20100.980.940.92
    20110.950.880.84
    20120.930.830.77
    20130.900.780.71
    20140.880.730.65
    20150.860.690.59
    20160.840.650.54
    20170.820.610.50
    20180.800.570.46
    20190.780.540.42
    20200.760.510.38
    20210.740.48
    0.35
    20220.720.450.32
    20230.700.420.30

Hérna má sjá hvernig Þórólfur reiknaði út 70 pensin og 30 pensin sem hann minntist á í greininni í Fréttablaðinu. 

Ef við tökum nú skuldaupphæðina sem Þórólfur gaf sér, 285 milljarða, og reiknum út samkvæmt hans forsendum (jafngreiðslulán á árabilinu 2016 til 2023 í 8 afborgunum), þá fáum við út eftirfarandi niðurstöður (ekki alveg nákvæmlega samkvæmt Icesave samningnum, en samt nógu nálægt):

    ÁrHöfuðst.Afborg.VextirSamtalsNúvirt
    201628535.6
    15.851.427.9
    201724935.613.849.524.6
    201821435.611.947.521.7
    201917835.69.945.519.0
    202014335.67.943.516.7
    202110735.65.941.614.6
    20227135.64.039.612.7
    20233635.62.037.611.1
    Samtals0285.071.2356.2148.4


Samkvæmt þessu þá er nafnvirði greiðslanna 356 ma. (285 + 71), á meðan núvirðið miðað við 8.35% er 148 ma. sem er á bilinu 130 - 180 ma. sem Þórólfur gaf upp í Aftenposten greininni. 

Því má segja að útreikningar Þórólfs séu réttir, ef miðað við þær forsendur sem hann gaf sér, rétt eins og áður hjá Jóni Daníels og Vilhjálmi Þorsteins.

Ef við setjum inn raunverulegu skuldina 490 ma. sem greiðist 363 ma. frá ríkinu og 127 ma. frá Landsbankanum, þá fáum við út 468 ma. nafnvirði og 196 ma. núvirði miðað við 8.35%.  Mismunurinn miðað við niðurstöðu Jón Daníels (507 ma.) skýrist að mestu leiti vegna hærra gengi (180 ISK/EUR) sem notað var.


Niðurstaða

Spurningin situr samt eftir, hvort þetta séu raunhæfar forsendur um núvirðingu sem Þórólfur gaf sér í greininni?  Að mínu áliti er stórvarhugavert að nota núvirðingu með kröfuprósentu sem er mikið hærri, heldur en verðbólgan fyrir evrur.  Það má deila um hvort Vilhjálmur með 1.5% verðbólgu eða Þórólfur með 2.5% hafi rétt fyrir sér um, en það hefur frekar lítil áhrif á lokaniðurstöðuna (305 vs. 275 ma.)

En að bæta síðan 6% reiknivexti ofan á 2.5% verðbólgu til að fá út 8.35% núvirðis-kröfu er einfaldlega út í hött.  Þórólfur skýrir þetta út með að skattar séu þegar mjög háir og erfitt fyrir íslenska ríkið að afla lánsfjár, og á þar væntanlega við að kostnaður ríkisins við öflun gjaldeyris sé eitthvað nálægt 8.35%.  Þetta kemur málinu raunverulega ekkert við, þar við erum alls ekki að tala um að greiða 148 milljarða fyrir Icesave skuldbindinguna í byrjun ársins 2009.

Sama hvort upphæðin er núvirt eða ekki, þá mun íslenska ríkið alltaf þurfa að greiða samkvæmt núverandi Icesave-samningi 300-400M evra að nafnvirði á hverju ári milli 2016 og 2023.  Eina spurningin er hvort Ísland geti aflað nægilegra gjaldeyristekna (í nafnvirðis-evrum), til að greiða allar skuldbindingar sínar, þar með talið Icesave.  Ef útflutningur eykst og verð á áli og fiski hækkar þá mun það auðvelda greiðslubyrðina, en ef hann minnkar eða verð lækkar þá mun greiðslubyrðin verða erfiðari.

Það versta við núvirðinguna er að það er bókstaflega hægt að fá út hvaða niðurstöðu sem er, allt eftir því hvaða prósenta er valin.  Að núvirða Icesave með þessari háu 8.35% kröfu eins og Þórólfur vill gera, eða 5.55% eins og Seðlabankinn leggir til, eða 1.5% verðbólgu eins og hjá Vilhjálmi Þorsteins, felur einfaldlega raunveruleikann og ruglar fólk enn meira í ríminu.


Hvað sparast raunverulega ef við borgum enga vexti af Icesave?

Það var athyglisverð frétt sem birtist á Eyjunni og RÚV í dag, þar sem rætt var um þá nýju "pólitísku" lausn að Ísland mundi ekki þurfa að borga neina vexti af Icesave gegn hraðari greiðslum frá þrotabúi Landsbankans. Ef þetta næst í gegn eru þetta auðvitað mjög góðar fréttir fyrir Ísland, þar sem vextirnir eru og hafa alltaf verið langstærsta vandmálið við Icesave samningana.

Í frétt RÚV voru birtar tölur frá sérfræðingi í Seðlabankanum þar sem sagði að miðað við 90% endurheimtur spöruðust rúmlega 130 milljarðar (200 - 70 milljarðar). Eins og venjulega, voru engir útreikningar sýndir, né neinar forsendur gefnar upp.

Ég hef áður birt útreikninga, þar sem ég sýndi fram á að raunverulegir vextir væru 388 milljarðar miðað nýjustu upplýsingar um áætlað greiðslustreymi frá skilanefnd Landsbankans. Þar sem tilvísunin virkar ekki lengur í upprunalega LBI skjalið á vef Alþingis, er fylgiskjalið meðfylgjandi hér að neðan. Samkvæmt því er áætlað greiðslustreymið eftirfarandi:

    Ár Greiðslur
    2009190
    2010124
    201178
    2012182
    201355
    2014-2018535
    Samtals1164

Eins og fram hefur komið áður, eru þetta mun seinvirkari endurheimtur frá LBI en gert var ráð fyrir áður, þannig að allir fyrri útreikningar á vaxtabyrði Icesave lánanna eru því í raun úreldir. Ennfremur kemur fram í skýrslu skilanefndar Landsbankans, að vegna mögulegra lögsókna muni líklega ekki verða byrjað að greiða úr þrotabúinu fyrr en í fyrsta lagi 2011.

Mig grunar að tölurnar frá Seðlabankanum sem vísað var til í fréttunum í dag, voru einfaldlega ekki byggðar á nýjustu forsendum frá LBI.  Raunverulegur sparnaður af því að þurfa ekki að borga vexti af Icesave "lánunum", eru því 388 milljarðar, ekki 130 milljarðar.

 


Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

Vextirnir af Icesave eru 110 milljónir hvern einasta dag!

Á sama tíma og Icesave skuldbindingin fyrir íslenska skattgreiðendur eykst um 110 milljónir hvern einasta dag vegna álagðra vaxta, þá er verið að kvarta yfir einum "litlum" 25 milljón króna lögfræðireikningi.  Þetta er alveg ótrúleg skammsýni.

Það er ekki mjög flókið mál að reikna út daglegu vextina af Icesave:

    Heildarlánsupphæð:4000 milljónir evra
    Gengi evru: 180 krónur
    Lánsupphæð í krónum:720 milljarðar króna
    Icesave vextir:5.55%
    Vextir á ári:40 milljarðar króna
    Vextir á dag:110 milljónir króna

Til samanburðar má geta að ef vaxtaprósentan sem samið var um hefði verið aðeins örlitlu lægri, 5.54% í stað 5.55%, þá við það eitt mundu sparast yfir 70 milljónir á ári í vexti.  Ef vaxtaprósentan væri lækkuð um eitt prósent niður í 4.55% mundu sparast yfir 7 milljarðar á ári.  Þetta sýnir glögglega hversu gífurlegu máli vextirnir gegna.

Þegar þetta er skrifað (9. feb 2010) eru 405 dagar síðan byrjað var að reikna vexti af Icesave lánunum, sem táknar að nú þegar hafa bæst við yfir 44 milljarðar við skuldbindingar Íslands.  Þessir vextir munu halda áfram að leggjast á að fullu hvern einasta dag þar til skilanefnd Landsbankans byrjar að greiða út til kröfuhafa, sem verður (vonandi) einhvern tíman á næsta ári.

Heildarvextirnir yfir allt lánstímabilið verða nær örugglega einhvers staðar á bilinu 1.5B til 2.5B evra (270 til 450 milljarðar) eftir því hve hratt endurheimturnar úr gamla Landsbankanum koma inn og hvenær skilanefndin byrjar að greiða út.  Miðað við nýjustu upplýsingar sem komu frá skilanefndinni í desember, má búast við að vextirnir verði frekar í hærri kantinum á þessu bili.

Ef farið verður í þriðju umferð samningaviðræðnana, þá er lækkun á vaxtabyrðinni það sem mun skipta mestu máli fyrir Ísland.  


Hvort skiptir meira máli: 200 milljarðar eða 25 milljón króna reikningur frá Mishcon de Reya?

Nú er kominn reikningur frá lögmannstofunni Mishcon de Reya og fólk er að fjargviðrast yfir upphæðinni 25 milljónir króna. Erlend lögfræðiaðstoð kostar auðvitað sitt og allir sem hafa horft á lögfræðiþætti í sjónvarpinu eiga ekki að vera neitt undrandi yfir þessar upphæð.

Reiknað yfir í bresk pund gera þetta rétt rúmlega 120 þúsund pund. Það kemur ekki fram í fréttinni hvaða "hourly rate", Mishcon de Reya er með, en 500 pund á tímann væri líklega nærri lagi miðað við hvað tíðkast í Bretlandi. Þetta eru því eitthvað nálægt 200-300 tímar til að gera 86 blaðsíðna skýrslu. Raunverulega má álykta að þetta sé frekar ódýrt, miðað við alvarleika málsins, fjárhagslega framtíð Íslands.

Spurningin á ekki að vera hvort 25 milljónir séu of mikið, heldur hvort skýrslan sem Mishcon de Reya skrifaði sé gagnleg og geti mögulega hjálpað okkur að lækka Icesave greiðslurnar.

Flestir heyrðu aðeins af þessari skýrslu, þegar hún kom út rétt fyrir jól og olli miklu uppsteiti á Alþingi.  Þetta var miður þar sem skýrslan sjálf var mjög vandlega gerð og ýtarleg.  Hérna er eintak af skýrslunni sem ég ráðlegg öllum sem hafa áhuga á Icesave að lesa vandlega:

http://www.althingi.is/pdf/umsogn.php4?lthing=138&malnr=76&dbnr=835&nefnd=fl

Skýrslan var gerð að beiðni Alþingis og var ætlað að greina lögfræðilega og svara spurningum um fyrirfram ákveðin atriði:

  1. Lögfræðileg ráðgjöf varðandi skilmála Icesave samningsins og seinni breytingar
  2. Áhrif á Icesave samninginn að vera sett undir ensk einkaréttalög
  3. Áhrif á Icesave samninginn ef lögum og reglum ES verður breytt seinna hvað varðar innistæðutryggingar
  4. Ráðgjöf hvernig megi höndla áframhaldið samningslega ef Icesave samningurinn er felldur

Þar sem skýrslan er frekar löng, þá er hérna er efnisyfirlit fyrir helstu kaflana til að auðvelda yfirlestur:

    Instructions1
    Biographies3
    Background4
    Mishcon de Reya Advice10
       Chapter 1 - Terms of the Icesave Agreement10
             1. UK Settlement Agreement10
             2. UK Loan Agreement27
             3. Dutch Loan Agreement45
       Chapter 2 - Jurisdictional Issues53
       Chapter 3 - European Legislation57
       Chapter 4 - Matters to be considered by Althingi 66
    Appendix 1: Advice of Matthew Collings QC 72
    Appendix 2: Mishcon de Reya - Terms of Advice    80

Mikilvægasti kaflinn er líklega 1. UK Settlement Agreement, sem fjallar mjög ýtarlega um 4.2(b), það sem hefur verið kallað Ragnar Hall ákvæðið á Íslandi. Eitt og sér eykur þetta eina ákvæði, algjörlega að óþörfu, fjárhagslegar skuldbindingar Íslands líklega yfir 200 milljarða, eins og ég fjallaði um í þessari færslu:

Raunveruleg lausn hjá Icesave deilunni!

Ef við getum nýtt skýrslu Mishcon de Reya til að lækka okkar skuldbindingar um 200 milljarða eða jafnvel meira, þá eru þessar 25 milljónir króna vel þess virði!


mbl.is Tífalt hærri reikningur en vænst var
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Málefnalegt svar við grein Þórólfs Matthiassonar hagfræðiprófessors í Aftenposten.


Það hefur verið kvartað yfir því að svörin við grein Þórólfs hafi verið mjög ómálefnaleg og fáir hafi gert efnislegar athugasemdir við málflutnings hans. 

Aftenposten.no:  Et nei vil koste Island dyrt.

Hérna er mitt málefnalega svar við grein Þórólfs:

"Kontantverdien av det islandske skattebetalere må ut med, løper fra seks til åtte milliarder kroner."

Í grein Þórólfs eru engar tilvísanir hvar hann fær út upphæðirnar 6-8 milljarðar norskra króna (0.7-1.0B evra, 130-180 milljarðar króna) sem hann metur greiðslubirði íslenskra skattborgara.  Ég hef sýnt hér áður með útreikningum, að greiðslubirði Íslands verður einhverstaðar nálægt 2.8B evra að nafnvirði  (500 milljarðar króna), miðað við þær forsendur sem liggja fyrir í dag um greiðslur frá Landsbankanum. 

Nú eru útreikningar Þórólfs nær örugglega núvirtir, en það er samt alls ekki nóg til að skýra út afhverju hann fær niðurstöðu sem er meira en 2/3 lægri.  Til að hægt sé að leggja raunverulegt mat á hvort útreikningar Þórólfs séu réttir, verður hann líka að gefa upp hvaða forsendur hann notaði.

"Den islandske økonomien har vokst med to-tre prosent pr. år over de siste årtier.  Icesave-betaling betyr derfor at de islandske skattebetalere ikke får gleden av å bruke den øking i produksjonen som ville finne sted året 2016 før en gang i 2024."

Ég held að það sé mjög varhugavert að gera ráð fyrir því að vöxtur þjóðarbúsins áratugina fyrir hrun, sé á einhvern hátt hægt að nota sem mælikvarði hvaða vöxtur verður líklega árin 2016-2024.

"Videre er det blitt påstått at England og Nederland mangler lovhjemmel for sine krav."

Það er engin spurning lengur um HVORT það sé lögfræðilegt álitamál um skuldbindingar Íslands.  Ég vísa til dæmis hér til ítarlegrar greinar Maria Elvira Méndez Pinedo sem hún birti nýlega á blogg-síðu sinni:

http://elvira.blog.is/blog/elvira/entry/1013839/

Einnig má lesa umsögn lögfræðistofunnar Mischon de Reya sem birt var um áramótin og mikið var rifist um á þinginu (því miður, þar sem umsögnin sjálf er mjög góð og ítarleg):

http://www.althingi.is/pdf/umsogn.php4?lthing=138&malnr=76&dbnr=835&nefnd=fl

Spurningin er aftur á móti hvort það sé raunverulega þjóðhagslega hagkvæmt fyrir Ísland að halda fram lagalegum rökum í þessu máli, hvort sem við höfum rétt fyrir okkur eða ekki.  Þórólfur hefur rétt fyrir sér að kostnaðurinn fyrir þjóðarbúið geti einfaldlega orðið of mikill, ef enduruppbyggingin á efnahaginum dregst á langinn.

"IceSave-motstanderne i Island klarte å overbevise store deler av befolkningen, pluss Eva Joly, om at Islands IceSave-gjeld kunne forsvinne over natten med enkle juridiske eller forhandlingstaktiske kunstgrep."

Ég held að nær allir á Íslandi, jafnvel þeir sem eru á móti samningnum, geri sér fulla grein fyrir því að Icesave skuldbindingarnar geti ekki einfaldlega horfið með einhverjum einföldum lagalegum aðgerðum eða einhverri samnings-taktík.  Ef það væri til einhver einföld lausn á þessu máli værum við fyrir löngu búin að finna hana.  Málið verður hins vegar ekki leyst nema með samningum, þar sem fullt tillit er tekið til hagsmuna íslensku þjóðarinnar.

"Det er viktig å huske at Island garanterte alle innskudd i filialer til islandske banker i Island"

Það gleymist oft í umræðunni, að trygging íslenska ríkisins á innlendum innistæðum var EKKI ótakmörkuð.  Í fyrsta lagi var hún aðeins í íslenskum krónum (af gjaldeyrisreikningum var aðeins hægt að taka út í krónum).  Í öðru lagi voru settar á takmarkanir hvað mátti taka mikið út, jafnvel í krónum.  Í þriðja lagi voru settar á strangar hömlur á yfirfærslum í gjaldeyri sem eru enn í gildi í dag. 

Ég er ansi hræddur um að Bretar og Hollendingar væru í dag enn reiðari út í okkur, ef við hefðum boðið þeim 678 milljarða króna í innistæðutryggingu, sem þeir mættu ekki taka út að fullu eða skipta yfir í gjaldeyri, og hefði verið fullkomlega sambærilegt og löglegt samkvæmt lögum 98/1999 um innistæðutryggingar (raunar kannski alls ekkert galin hugmynd Smile).

"Et nei betyr at Island må betjene avdragene med overskudd i utenrikshandelen.  For å skaffe nok valuta må staten øke skatter ytterligere og gå til ytterligere (varige) nedskjæringer i offentlige utgifter, som sannsynligvis vil bringe BNP ned med ytterligere to til fire prosent i løpet av 2011."

Það eru engin spurning, hvort sem Icesave samningurinn verður samþykktur eða ekki, þá verður Ísland alltaf að horfast í augu við mikil vandamál: Viðhalda jákvæðum vöruskiptajöfnuði við útlönd, hækka skatta mikið og stórlega skera niður opinber útgjöld.  Ef Icesave samningurinn verður samþykktur óbreyttur og við fáum að lokum restina af AGS/Norðurlandalánunum, frestast einfaldlega skuldadagarnir til 2016 og verða þá miklu verri.

Spurningin er einfaldlega ekki lengur hvort við Íslendingar ætlum að segja eða NEI við Icesave-skuldbindingunni.  Jafnvel þó niðurstaðan úr þjóðarathvæðagreiðslunni verður NEI, þá skilja flestir á Íslandi að það verður að lokum alltaf að semja um málið. Þess vegna er grein Þórólfs röng!


mbl.is Gegn hagsmunum Íslands
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Af hverju ekki bara leggja á sérstakan nefskatt, 200 þúsund á hvern skattgreiðanda, til að borga vextina af Icesave?

Þetta er auðvitað fáranleg spurning, en ég legg hana fram hérna til að sýna hve fáranlegir vaxtabyrðarnar af Icesave skuldinni raunverulega eru. 

Útreikningarnir sjálfir eru frekar einfaldir:

    Heildarlánsupphæð:4000 milljónir evra
    Gengi evru: 180 krónur
    Lánsupphæð í krónum:720 milljarðar króna
    Icesave vextir:5.55%
    Vextir á ári:40 milljarðar króna
    Vextir á dag:110 milljónir króna
    Skattgreiðendur:200 þúsund
    Árlegur nefskattur:200 þúsund krónur
    Nefskattur í evrum:1100 evrur

Ég er reyndar ekki alveg viss hve margir skattgreiðendur eru á Íslandi, en nálægt 200 þúsund einstaklingar sem raunverulega greiða skatta ætti líklega að vera eitthvað nærri lagi.

Ef allir borguðu þennan nefskatt á hverju ári (minnkar reyndar þegar Landsbankinn fer að loksins greiða úr þrotabúinu), yrðum við í þeirri "góðu" stöðu 2016 að eiga aðeins eftir að borga þessi 10-12% (70-90 milljarða) sem innheimtist væntanlega ekki úr Landsbankanum. 

En auðvitað mundi þetta aldrei ganga upp, þar sem við eigum einfaldlega ekki fyrir þessu.  Þess vegna verður Ísland við að taka lán fyrir þessu, og síðan önnur lán til að borga þau til baka, og svo áfram koll af kolli þar til að lokum enginn vill lengur lána okkur meira.

Lausnin á Icesave deilunni er ekki að segja Nei, við viljum ekki borga, eða Já, við verðum að borga

Lausnin, er að setja saman NÝJA samninganefnd.  Finna einhverja grjótharða nagla, sem kunna raunverulega að semja, kunna vel íslensku gjaldþrotalögin, láta ekki auðveldlega ráðskast með sig,
og síðast en ekki síst, kunna að reikna út vexti.


Hver reiknaði Icesave greiðslurnar rétt út: Jón Daníelsson vs. Vilhjálmur Þorsteins?

Það eru búnar að vera þó nokkrar umræður hérna á netinu hvaða vextir og greiðslur eru af Icesave lánunu.  Sýnist sitt hverjum og mikið reiknað.

Nýlega skrifaði Jón Daníelsson grein í Morgunblaðinu, "Áhættunni af Icesave verður ekki eytt eftir á", þar sem hann kom með nýja útreikninga á vöxtunum og greiðslubyrði ríkissjóðs.  Niðurstaðan hjá honum var að heildarkostnaður ríkissjóðs mundi verða nálægt 507 milljarðar króna, eða að meðaltali 63 milljarðar á ári milli 2016-2024. 

Það sem var samt athyglisverðast við greinina var að mínu áliti var ekki endilega niðurstaðan sjálf, heldur skjal sem hann vísaði í frá vefsíðu Alþingis, þar sem gefið var upp áætlað "cash-flow" frá Landsbankanum (LBI) til kröfuhafa næstu árin:

http://www.althingi.is/pdf/umsogn.php4?lthing=138&malnr=76&dbnr=842&nefnd=v

Þessar upplýsingar sem ég hafði ekki séð áður, eru mjög mikilvægar, þar sem tímasetning greiðslna frá LBI hafa gríðarlega mikil áhrif á hve mikið ríkissjóður þarf að greiða í vexti af Icesave-láninu.  Í mínum fyrri útreikningum, t.d. hér og hér, hafði ég gert ráð fyrir jöfnum greiðslum frá LBI á tímabilinu 2009-2016.  Þetta var náttúrlega alltaf vitað að þetta væri frekar ónákvæm forsenda, en á þeim tíma var því miður ekki aðrar upplýsingar að finna. 

Ennfremur kemur fram í skýrslu skilanefndar Landsbankans að engar greiðslur verði ynntar af hendi, fyrr en öllum deiluefnum og mögulegum málsóknum er lokið (bls. 59):

http://www.lbi.is/Uploads/document/LBI_report_on_moratorium_021209.pdf

Jón gerir því ráð fyrir í sínum útreikningum, að fyrstu greiðslurnar verðiþví ekki ynntar af hendi fyrr en 2011, sem líklega verður að teljaströkrétt.  Þetta er ekki góðar fréttir fyrir okkur, þar sem á meðan beðið er eftir greiðslunum frá LBI, reiknast fullir vextir á allri Icesave skuldinni. 

Vilhjálmur Þorsteinsson, sem fjallar oft um skuldabyrði Íslands og Icesave lánið, birti síðan á föstudaginn blogg-færslu, þar sem hann fjallaði um "Erlendar skuldir - stóra myndin".  Þar var sýnt flott graf af afborgunum og vöxtum á öllum erlendum lánum Íslands alveg til 2023. 

Tölurnar á bak við voru því miður ekki gefnar upp, en ef grafið er skoðað nákvæmlega má sjá að greiðslurnar fyrir Icesave eru að meðaltali eitthvað nálægt 36 milljarðar á ári, eða samtals 290 milljarðar fyrir öll greiðslu árin (2016-2024).

Í gær birti Vilhjálmur síðan aðra blogg-færslu, "Um útreikninga Jóns Daníelssonar á Icesave", þar sem hann gerir ýmsar athugasemdir á útreikningum Jóns. Samt þegar niðurstöðurnar eru skoðaðar, er alls ekki augljóst af hverju það munar svona miklu á milli þeirra.

Því má spyrja, hvernig má það vera að það skakkar svona ótrúlega miklu á milli þeirra tveggja, þar sem Jón fær nær tvöfalt hærri greiðslur heldur en Vilhjálmur?  Báðir kunna nú náttúrulega vel að reikna út vaxtagreiðslur af lánum (ekki eins viss um Gylfa Magnússon), þannig að þessi munur hlýtur því að koma einhvers annars staðar frá. Liggur þá beint við að skoða hvaða forsendur þeir gefa sér í útreikningunum.  Vilhjálmur gefur upp í sinni færslu að hann noti fast verðlag og gengi, 88% endurheimtur, enga núvirðingu, og raunvexti 4.0% (1.5% evru verðbólga). Jón notar að mestu leiti sömu grunnforsendur, en hann miðar við 5.55% nafnvexti, og að krafa TIF til LBI sé alltaf föst upphæð í krónum miðað við íslensk gjaldþrotalög.  

Til að kanna betur hvernig þeir fengu hver út sínar niðurstöður, uppfærði ég reiknilíkanið mitt, sem ég nota mikið við minar greiningar, út frá nýjustu forsendum sem eru til reyðu í dag:

  1. Bresku og hollensku lánin eru samtals 3.964 milljarða evra miðað við gengi punds 1.119 evrur
  2. Vextirnir eru 5.55% reiknaðir af höfuðstólnum frá 1. janúar 2009
  3. Endurheimtur úr Landsbankanum eru 88% af Icesave innistæðum, samtals 1164 milljarðar
  4. Engar greiðslur eru framkvæmdar frá þrotabúi Landsbankans þar til 2011 vegna lögsókna
  5. TIF fær í sinn hlut 51% af endurheimtunum á tímabilinu 2011-2020, samtals 594 milljarðar
  6. Vextirnir eru reiknaðir eftir tveimur mismunandi aðferðum, eftir því hvort þær eru fyrir eða eftir júní 2016
  7. Júní 2016 tekur ríkistryggingin við á eftirstöðvunum auk áunnina vaxta
  8. Á tímabilinu frá júní 2016 til 2024 eru 32 ársfjórðungslegar greiðslur
  9. Hver greiðsla er jöfn upphæð reiknuð út frá eftirstöðvum og vöxtum 2016
  10. Auk þess þarf að greiða jafnóðum vexti á eftirstöðvum fyrir hvern ársfjórðung eftir júní 2016

Þessar forsendur eru allar samkvæmt upprunalegu lánasamningunum, og nýjustu upplýsingum sem liggja nú fyrir frá skilanefnd Landsbankans.

Hérna er útreikningurinn fyrir vextina fram til júní 2016.  Fyrsta tímabilið er frá janúar 2009 til 5. júní 2009 þegar upprunalegi samningurinn var undirritaður.  Síðan eru sex tímabil, hvert eitt ár, frá júní 2009 til júní 2016. Þetta er gert svona til að auðvelda útreikning á vöxtunum, eins og þeir eru tilgreindir í samningnum.

ÁrHöfuðstóll
byrjun
LBI
greiðslur
Vextir
5.55%
Safnaðir
vextir
Höfuðstóll
plús vextir
20093964
0
93
93
4057
2009-103964
0
225319
4282
2010-113964
890
238556
3630
2011-123074
221
201
758
3611
2012-132853
516
200
958
3296
2013-142337
156
183
1141
3323
2014-152182
575
1841325
2932
2015-161606
188
163
14882906
Samtals1418
25451488

Eins og sést af þessari töflu þá verða eftirstöðvarnar á höfuðstólnum 1418 milljónir evra og samtals uppsafnaðir vextir 1488 milljónir evra.  Heildarskuldin verður samkvæmt þessu 2906 milljónir evra í júní 2016, þegar ríkisábyrgðin tekur við á Icesave láninu.

En það eru ekki aðeins reiknaðir vextir af láninu fyrstu 7 árin, heldur einnig næstu 8 árin allt til 2024.  Ef við leggjum útreikninginn hér að ofan til grundvallar, þá tekur ríkistryggingin yfir 2906 milljónir evra (höfuðstóll 1418 plús 1488 uppsafnaðir vextir) í júní 2016, sem greiða þarf upp ásamt vöxtum næstu 8 árin með 32 ársfjórðungsgreiðslum.  Hérna er útreikningarnir fyrir tímabilið 2016-2024:

ÁrHöfuðstóll
byrjun
LBI
greiðslur
Ríkissjóður
greiðslur
Vextir
5.55%
Ríkissjóður
samtals
201629069488
79
167
20172725
188
175
144
319
20182361
188
175
124
299
20191998
188
175
103
279
20201635
94
269
83
352
20211272
0
363
63
426
2022908
0
363
43
406
2023545
0
363
23
386
2024182
0
182
4
185
Samtals0753
21546652819

Hérna fáum við út heildargreiðslur ríkissjóðs 2819 milljónir evra, þar af 665 milljónir evra í vexti fyrir tímabilið 2016 til 2024.  Heildarvextirnir fyrir allt tímabilið 2009-2024 eru 2154 milljónir evra (1488 + 665), á meðan greiðslurnar af láninu sjálfu eru aðeins 665 milljónir evra (2819 - 2154).

Hérna er sami útreikningurinn, þar sem allar upphæðirnar hafa verið færðar yfir í íslenskar krónur á evru-genginu 180.

ÁrHöfuðstóll
byrjun
LBI
greiðslur
Vextir
5.55%
Safnaðir
vextir
Höfuðstóll
plús vextir
2009713
0
17
17
730
2009-10713
0
41
57
771
2010-11713
160
43
100
653
2011-12553
40
36
136
650
2012-13514
93
36
172
593
2013-14421
28
33
205598
2014-15393
104
33
239
528
2015-16289
34
29
268
523
Samtals255
458
268

Samkvæmt þessu, þá verða eftirstöðvarnar á höfuðstólnum 255milljarðar króna og samtals uppsafnaðir vextir 268 milljarðar. Heildarskuldin verður samkvæmt þessu 523 milljarðar í júní 2016, þegarríkisábyrgðin tekur við.

ÁrHöfuðstóll
byrjun
LBI
greiðslur
Ríkissjóður
greiðslur
Vextir
5.55%
Ríkissjóður
samtals
2016523
17
16
14
30
2017490
34
32
26
57
2018425
34
32
22
54
2019360
34
32
19
50
2020294
17
48
15
63
2021229
0
65
11
77
2022163
0
65
8
73
202398
0
65
4
69
202433
0
33
133
Samtals0135
388120507

Hér fáum við út heildargreiðslur ríkissjóðs507 milljarðar, þar af 120 milljarðar í vexti fyrir tímabilið 2016 til2024. Heildarvextirnir fyrir allt tímabilið 2009-2024 eru 388 milljarðar (268 + 120), á meðan greiðslurnar af Icesave láninu sjálfu eru aðeins 119 milljarðar króna (507 - 388).

Ég fæ því greinilega út nákvæmlega sömu niðurstöðu í mínum útreikningum, eins og Jón Daníelsson, eða 507 milljarðar. 

Af hverju var Vilhjálmur þá með aðra niðurstöðu?  Til að kanna hvaða áhrif vaxtaprósentan sem Vilhjálmur notaði hafði, uppfærði ég reiknilíkanið miðað við 4% raunvexti.  Við það minnkaði heildarkostnaður ríkissjóðs niður í 402 milljarða króna eða 50 milljarða að meðaltali fyrir hvert ár.  Það vantaði því ennþá 110 milljarða upp á. 

Ég prófaði síðan að breyta greiðslunum frá Landsbankanum, þannig að þær yrðu 7 jafnar greiðslur á tímabilinu 2010-2016, sem er sama aðferðin og ég notaði áður en "cash-flow" skjalið kom í leitirnar.  Þá fékk ég út heildarkostnað upp á 350 milljarða, þannig að enn vantaði 60 milljarða upp á.

Að lokum breytti ég prósentunni sem Vilhjálmur notar við að reikna út endurheimturnar. Samkvæmt skýrslu skilanefndarinnnar, þá er viðmiðunargengið sem kröfur eru metnar á miðað við 22. apríl 2009, þegar evran var 169.20 krónur.  Allar kröfur Landsbankans verður að gera upp í íslenskum krónum á því gengi samkvæmt ákvörðun skilanefndar, sem byggð er á íslenskum gjaldþrotalögum. Nú er gengið hins vegar 180 krónur, þannig að samkvæmt því fær TIF ekki lengur fullar 88% af kröfunni reiknað í evrum, heldur aðeins rúm 83% (Jón fjallar um þetta nánar í greininni sinni).   Eftir þessa leiðréttingu þá fékk ég loksins út nokkurn vegin sama heildarkostnaðinn og Vilhjálmur var með í grafinu sínu, 290 milljarða. 

Ég er á því að Jón Daníelsson hafi rétt fyrir sér, hvað varðar seinni atriðin tvö um endurgreiðslurnar frá Landsbankanum. Síðan, hvort reikna eigi með nafnvöxtum (5.55%) eða raunvöxtum (4.0%), má hins vegar deila um.

Niðurstaðan er samt sem áður, báðir reiknuðu Icesave greiðslurnar "rétt" út, en þeir gáfu sér einfaldlega mismunandi forsendur.  Lærdómurinn af þessu öllu saman er því, að forsendurnar skipta öllu máli þegar verið er að reikna út og meta stór mál eins og Icesave.

 


Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

Ef við viljum ná viðunandi Icesave samningi í þriðju umferð verður InDefence að vera með í ráðum!

Þó það sé auðvitað gott mál að hafa stjórnarandstöðuna með í ráðum við samningagerðina, er það alls ekki nóg.  Bretar og Hollendingar hafa sagt að þeir eru því aðeins til í að ganga aftur til samningaviðræðna, ef við getum ábyrgst að samningarnir verði í þetta skipti örugglega samþykktir.  Til að samningurinn yrði örugglega samþykktur í þriðju umferð, verður að fá óháðan aðila sem nýtur trausts hjá þeim hluta þjóðarinnar sem hefur ekki verið til í að samþykkja fyrstu tvo samningana. 

Þar sem InDefence hópurinn stóð fyrir áskoruninni, sem fékk stuðning frá fjórðungi atkvæðisbærra manna, liggur beint við að hafa þá með í ráðum frá upphafi viðræðnanna, en ekki aðeins eftirá þegar allt hefur verið ákveðið og búið að skrifa undir. 

Annað atriði sem við verðum að vera með á hreinu, er nákvæmlega hvað við viljum fá út úr samningunum?  Ef við förum inn og heimtum allt sem við viljum, munu Bretar og Hollendingar einfaldlega neita að semja við okkur. 

Ég hef verið að fjalla nokkrum sinnum í fyrri færslum, hvaða atriði eru mikilvægust fyrir okkur fjárhagslega að breyta, og hafa auk þess þann kost að það er frekar auðvelt að sannfæra erlenda aðila um réttmæti þeirra:

1. Ragnar Hall ákvæðið.  Þetta ákvæði (4.2(b) í Settlement samningnum), hefði einfaldlega aldrei átt að vera samþykkt af okkar samninganefnd, þegar upprunalegi Icesave samningurinn var saminn.  Ég hef átt í miklum rökræðum við erlenda aðila á ensku-mælandi vefsíðum (t.d. IceNews.is) alveg frá því upprunalegi samningurinn var gerður í Júní, og þetta er eina atriðið þar sem þeir raunverulega samþykkja að við höfum fullkomlega rétt fyrir okkur.  Ég fjallaði um Ragnar Hall ákvæðið vandlega í eftirfarandi færslu þar sem ég sýndi fram á að leiðrétta þetta atriði eitt og sér getur lækkað skuldbindingu okkar um 0.5B Evra (85-90 milljarða), en ef áhrifin á vextina eru einnig talin með (þar sem greiðslurnar frá Landsbankanum munu koma inn tvöfalt hraðar til TIF), þá verður lækkunin yfir 1.1B Evra (200 milljarða)!

Raunveruleg lausn hjá Icesave deilunni!

2. Vaxtagreiðslurnar.  Þetta er tvímælalaust það atriði sem hefur mestu áhrifin á greiðslubyrðina vegna Icesave.  Samkvæmt nýjustu skýrslu frá skilanefndinni, þá eru væntanlegar endurheimtur frá Landsbankanum 88%.  Ef við miðum við að það sé rétt mat og að allar eignir Landsbankans innheimtist jafnt dreift fyrir 2016, þá verða ábyrgðargreiðslurnar sjálfar eitthvað nálægt 0.5B Evra (85-90 milljarðar), á meðan vextirnir verða einhvers staðar á bilinu 1.5B til 2.0B Evra (270 til 360 milljarðar).  Ég skrifaði nýlega ýtarlega færslu á ensku, sem ég birti bæði hérna á moggablogginu og einnig á Martin Wolf´s Economists Forum, þar sem ég bendi á nokkrar mögulegar leiðir til að lækka vaxtabyrðina af Icesave skuldbindingunni.

The Icesave Paradox: How can Iceland be against the current Icesave agreement, and still be absolutely committed to fulfill all its obligations?

Martin Wolf´s Economists Forum: How the Icelandic Saga Should End 
(sjá comment númer 8)

Það er mjög mikilvægt að gera nú ekki sömu mistökin enn aftur í þriðja skiptið!  Ef við einbeitum okkur aðallega að þessum tveimur atriðum, Ragnar Hall og vextirnir, þá höfum við góða möguleika á að minnka heildar-greiðslubyrði Íslendinga um eitthvað nálægt 250-300 milljarða króna, sem væri að mínu mati mjög viðunandi niðurstaða.


mbl.is Svara líklega um helgina
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Vextirnir eru og hafa alltaf verið aðalvandamálið við IceSave!

Ef við viljum leysa þetta mál með samningum, þá verðum við að einbeita okkur að því eina atriði sem skiptir mestu máli. Í þessu tilviki eru það óneitanlega vextirnir, sem verða líklega einhvers staðar á bilinu 1.5B til 2.0B Evra (270 til 360 milljarða), miðað við tiltölulega hraðar endurheimtur verða á eignabúi gamla Landsbankans.

Til samanburðar má geta að greiðslur af höfuðstólnum verða u.þ.b. 0.4B til 1.0B Evra (72 til 180 milljarða), miðað við 75-90% endurheimtur. Vextirnir skipta greinilega okkur mjög miklu máli og er það sem við eigum að einbeita okkur að, ef samningar verða teknir upp að nýju.

Eina undantekningin sem ég mundi vilja gera á þessu, er Ragnar Hall ákvæðið, einfaldlega vegna þess að það er svo mikið réttlætismál fyrir okkur, að farið verði að fullu eftir Íslenskum gjaldþrotalögum við endurgreiðslur úr Landsbankanum. Ef það yrði leiðrétt, mundum við sjálfkrafa fá full 100% upp í Icesave skuldbindinguna, þar sem mat skilanefndarinnar á eignum Landsbankans er núna 1164 milljarðar (6.4B Evrur).

Leiðrétting á Ragnar Hall ákvæðinu mundi einnig hafa mikil áhrif á vaxtagreiðslurnar, þar sem endurheimtur úr Landsbankanum greiðast þá inn tvöfalt hraðar (vegna þess að helmingur rennur ekki sjálfkrafa til UK/NL lengur). Reiknast mér til að vextirnir í þessu tilviki munu lækka niður í eitthvað nálægt 1.2B Evra (215 milljarðar).

Heildarsparnaðurinn á því að ná Ragnar Hall ákvæðinu í gegn, er því einhversstaðar nálægt helmingur að því sem annars þyrfti að greiða.

Meiri upplýsingar um útreikningana á bak við þessar tölur má finna hér í þessari færslu:

Raunveruleg lausn á Icesave deilunni!

Mæli líka með greininni frá Martin Wolf hjá Financial Times sem fjallar um stöðu Íslands hvað varðar vaxtagreiðslurnar og mögulegar lausnir:

http://blogs.ft.com/economistsforum/2010/01/how-the-icelandic-saga-should-end/


mbl.is Myndu stefna á lægri vexti
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Jafnvel þó Icesave lögin verði felld, þá munu Bretar og Hollendingar alltaf fá greitt 6.4B Evra!

Jafnvel þó Icesave lögin verði felld í þjóðaratkvæðinu, þá munu Bretar og Hollendingar ALLTAF fá greitt allar eignir gamla Landsbankans, núna áætlaðar 6.4 milljarða evra (1164 ma. ISK), sem er meira en nóg til að greiða alla Icesave "skuldina" 4.0 milljarða evra (720 ma. ISK).  Það er því út í hött að halda því fram að við ætlum ekki að borga, eins og sumir í Bretlandi og Hollandi hafa verið að halda fram.  Við eigum að koma þessu atriði stanslaust á framfæri erlendis í gegnum aðila sem styðja okkar málstað, eins og til dæmis Richard Quest.

Það má finna meiri útskýringar um þetta sérstaka atriði í eftirfarandi færslu:

Raunveruleg lausn hjá Icesave deilunni!

Ég bætti síðan við annari mjög ítarlegri færslu, þar sem ég skýrði út okkar málstað á ensku og lagði upp nokkrar lausnir, sem auðvelt er að sannfæra erlenda aðila um, og mætti mögulega ná með frekari lítilli fyrirhöfn:

The Icesave Paradox: How can Iceland be against the current Icesave agreement, and still be absolutely committed to fulfill all its obligations?


mbl.is Quest tekur málstað Íslands
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Nei Steingrímur, þess vegna VERÐUM við að semja aftur við Breta og Hollendinga!

Það þýðir ekkert að stinga höfðinu í sandinn og tönnlast alltaf á sama hlutnum.  Þessi samningur er tapað spil og verður ekki samþykktur. Það er því núna ákveðið tækifæri til að semja upp á nýtt, ef við erum nógu kjörkuð til að láta reyna á það. 

Ég skrifaði nýlega nokkuð langa færslu, þar sem ég stakk upp á raunverulegum lausnum, sem má taka upp við Breta og Hollendinga:

Raunveruleg lausn hjá Icesave deilunni!

Ég bætti síðan við annari mjög ítarlegri færslu, þar sem ég skýrði út okkar málstað á ensku og lagði upp nokkrar lausnir, sem auðvelt er að sannfæra erlenda aðila um, og mætti mögulega ná með frekari lítilli fyrirhöfn:

The Icesave Paradox: How can Iceland be against the current Icesave agreement, and still be absolutely committed to fulfill all its obligations?

Þessar lausnir byggði ég á margra mánaða rökræðum sem ég tekið mikinn þátt í, við erlenda aðila á Icenews.is vefsíðunni. Þetta eru raunverulegar lausnir, sem ég veit út frá þessari sérstöku reynslu, að virka gagnvart aðilum sem halda málstað Breta og Hollendinga stíft fram!

Eina sem þarf er jákvætt hugarfar og raunverulegan vilja til að leysa málið!

mbl.is „Ekki einhliða innanríkismál“
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

The Icesave Paradox: How can Iceland be against the current Icesave agreement, and still be absolutely committed to fulfill all its obligations?

When the Icelandic President decided January 5th to send the current Icesave agreement to a national referendum, the response in the European press came in fast and furious.  How could Iceland go back on its word and refuse to pay for Icesave?  In the past few days though, the opinions have been slowly changing, as people are now starting to realize, that Iceland is NOT refusing to pay and it still fully intends to fulfill all its obligations.  To understand this seeming paradox, it is necessary to look at what is really going on behind the scenes.

1. The old Landsbanki (Icesave) bankruptcy proceedings. 

The old Landsbanki (LBI) winding-up board publishes regular reports on the status regarding recovery of assets and its liabilities:

http://lbi.is/creditorinformation/creditormeetings/

According to the most recent reports the key figures are:
(all amounts are converted to Euros using the current exchange rate ISK/EUR of 180.5)

Total assets of old Landsbanki:
819B ISK (4.5B Euros)
Bond from new Landsbanki (NBI): 345B ISK (1.9B Euros)
Total LBI assets available: 1164B ISK (6.4B Euros)

Total deposits (Icesave): 1319B ISK (7.3B Euros)

According to Icelandic laws, the depositors will have priority to all LBI assets during the winding-up process.  If we compare the total assets available with total deposits, it is clear that there are enough assets available to cover nearly all the deposits (1164/1319 = 88%).

As nearly all the Icesave depositors have already been paid out, it is actually the deposit insurance funds in each respective country that have taken over the original claims.  These are TIF in Iceland, FSCS in UK and DNB in Netherlands.  Furthermore, all payments to TIF will automatically be forwarded to FSCS/DNB, to cover the Icesave loans from those two funds.  So effectively ALL bankruptcy payments from the LBI will always go to FSCS/DNB in the end.  This obligation has already been fully accepted by Iceland without any dispute, irrespective of the Icesave agreement, as this is in accordance with the existing Icelandic bankruptcy laws and conventions.

2. So what then is the real problem with Icesave?

The problem is the actual agreement that was negotiated between Icelandic government and UK/Netherlands.  According the 94/19/EC directive (which itself has a lot of problems we will not go into here), each deposit guarantee fund is required to pay minimum of 20000 Euros per depositor.  For the Icelandic deposit insurance fund (TIF) this amount is actually a little bit higher or 20887 Euros, while UK and Netherlands unilaterally decided to pay considerably more.  When all the depositor claims are added up, the total liability for TIF in Iceland ends up being 2.35B GBP for UK and 1.329B Euros for the Netherlands.  To simplify, we will add these two amounts together and assume the total liability is instead 4.0B Euros.

If you compare the total liability of 4.0B Euros by TIF, with the total assets available 6.4B Euros by LBI, it is clear that it is more than enough to cover its obligations.  Now we come to the crux of the problem.  According to the current Icesave agreement, Iceland will only receive half of the recovery payments from old Landsbanki, and is therefore forced to pay MORE than just for the Icesave deposits!

3. Distribution of old Landsbanki (LBI) assets (the Ragnar Hall issue)

As demonstrated here above, there are more than enough assets in LBI, to cover all the Icesave liabilities of TIF.  The real problem lies in HOW the assets of LBI are being distributed, according to the current Icesave agreement. 

Here in Iceland, a prominent part of the Icesave discussion has been about something, which most of the time is called the "Ragnar Hall" issue, named after the supreme court lawyer that first pointed it out last summer.  Outside Iceland, this particular issue has received almost no publicity, but as it is one of the critical reasons behind the opposition to the current Icesave agreement in Iceland, explaining it further might be helpful for other people.

Basically, the Ragnar Hall issue involves whether each individual depositor claim should be treated as a single claim or not.  Without going to into too much legal detail, according to Icelandic bankruptcy laws, each claim should ALWAYS be treated as a single claim.  This has the effect, that when it comes to distributing assets recovered by the LBI, TIF should get paid first the 20K Euros, and then FSCS/DNB the rest, as they guaranteed Icesave deposits for more than the minimum of 20K Euros.

Although this issue is very clear, according to Icelandic bankruptcy laws (and most other countries also), apparently due to heavy pressure by the UK/Dutch negotiators, the Icelandic negotiation committee agreed with the demand, that each claim would be divided into two separate claims (TIF vs. FSCS/DNB), each with equal priority towards payments from LBI.  Even if TIF ends up getting paid the full amount, in accordance to Icelandic bankruptcy laws, the Icesave agreement requires TIF to pay money BACK  to FSCS/DNB, to ensure each fund gets equal percentage. For reference, see article 4.2(b) in the original settlement agreement:

http://www.island.is/media/eydublod/settlement-agreement.pdf

This has the unfortunate consequence, that TIF will only receive partial payment towards its original 20K claim, even if there are more than enough funds recovered by LBI to cover the full 20K.  At the moment the estimate is anywhere between 75% and 90%, with the most recent report by LBI winding-up board putting it currently at 88%.

For more detailed legal reasoning on this particular issue, see for example the Mischon de Reya report, which can be found here (pages 15-24 and 78-79):

http://www.althingi.is/pdf/umsogn.php4?lthing=138&malnr=76&dbnr=835&nefnd=fl

The Ragnar Hall issue was actually mostly resolved in the so called "amendments" that the Icelandic parliament Althingi passed into laws August 2009, but they were later watered down again to almost nothing during the subsequent negotiations this fall/winter with FSCS/DNB for the second agreement.

4. Interest payments from TIF to FSCS/DNB

The second important issue behind the opposition of the current agreement in Iceland, is the interest that is being charged while everyone waits for the winding-up boards to finish recovering the assets of LBI.  According to the current agreement, Iceland is required to pay 5.55% interest on the whole 4.0B Euro guarantee, until the recovery payments start coming in from LBI.  These payments can easily end up being delayed due to potential lawsuits by other creditors of LBI, that currently are estimated to receive nothing towards their own claims (as the deposits have priority).

This agreement is considered fundamentally unfair by people in Iceland, as typically in bankruptcy proceedings, no one can legally make additional claims on interest payments.  This means, that any interest payments to FSCS/DNB, will always have to be paid directly by Iceland, as they cannot be recovered from the bankruptcy proceedings.

The interest payments on the Icesave guarantee, amounts alone to around 200M Euros per year.  This will be accrued and added to the debt for the first 7 years and then paid down in the subsequent 8 years (2016-2024).  The total interest payments are estimated to end up being somewhere between 1.5B and 2.0B Euros, which is MUCH MORE than the estimated Icesave guarantee payments by Iceland (0.5B-1.0B Euros).  If these amounts are compared against the total population of Iceland (320K), we can easily compute that this equals close to 10K Euros per person in Iceland, or 40K Euros for each 4-person family.

5. What is Iceland then committed to pay for Icesave?

The people in Iceland are fully committed to pay their fair share for Icesave.  As has been shown here, the question is not about whether to pay for Icesave, but rather how much more than is actually required, it should pay.  The current Icesave agreement is likely to be voted down in the national referendum, now scheduled for March 2010.  This is due to the fierce opposition it faces in Iceland, as the current agreement is considered to be fundamentally unfair.  The question then comes up how to resolve the issue in a fair and equitable manner.  There are at least three solutions available that would be relatively easy to implement. 

A) The first solution would be to hand over the whole LBI bankruptcy estate over to FSCS/DNB and let them recover their claims directly.  It is already clear that they will always receive everything from the bankruptcy anyway and its assets are more than enough to cover all the obligations by Iceland.

B) The second solution is to remove from the current agreement, all references related to the Ragnar Hall issue, so all payments from LBI will be done according to the existing bankruptcy laws in Iceland.  This will still require Iceland to pay interest on the 4.0B Euro debt, but the interest payments would be much lower, since it would now receive recovery payments from the LBI much faster, as it would not have to share them first equally with FSCS/DNB.

C) The third solution would be to somehow lower the interest payments/rate that Iceland is required to pay on the 4.0B Euro debt.  This is basically a fairness issue, as it is already very clear that Iceland is not the only one that is to blame for this mess, and it therefore it should not be the only one that pays for it.  This option could be implemented in different ways, such as:

    i) Lower the 5.55% interest rate itself down to a more manageable 2-4% level
    ii) Not charge interest for the first 7 years while waiting for the LBI payments
    iii) Only charge interest on the actual amount that Iceland guarantees and not the LBI payments.
     
All of the above solutions would help lower the guarantee payments by Iceland down to much more manageable level and still be fair to everyone involved.  Iceland is still always absolutely committed to pay in full for the Icesave obligation.  The only question is whether Iceland should be forced to pay so much more than is actually required, that it faces an insurmountable debt for decades to come.

mbl.is Lipietz: Veikur málstaður
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband