Raunveruleg lausn hjá Icesave deilunni!

Eitt sem lítið hefur verið rætt hingað til, er hver eru raunverulegu fjárhagslegu áhrifin af Ragnar Hall ákvæðinu.  Þar sem þarna er um mjög stórar upphæðir að ræða, yfir 200 milljarða, gæti þetta eina atriði mögulega verið nóg til að koma á ásættanlegri lausn fyrir Icesave deiluna.


Bakgrunnur

Ragnar Hall ákvæðið gengur út á hvort kröfur frá íslenska tryggingasjóðnum hafi ákveðinn forgang á kröfur Bresku og Hollensku sjóðanna.  Ég ætla ekki að fara í langar útlistanir á lagalegu rökunum fyrir þessu, Ragnar Hall gerði það vel strax í upphafi.  Í skýrslunni frá Mischon de Reya, sem mikið var tekist á um fyrir áramót, er fjallað um þetta atriði ýtarlega og nokkur góð dæmi gefin til útskýringa (bls. 15-24 og 78-79):

http://www.althingi.is/pdf/umsogn.php4?lthing=138&malnr=76&dbnr=835&nefnd=fl

Hér ætla ég bara að vísa í eina grein á blaðsíðu 16 sem lýsir málinu mjög vel:

"The treatment of each deposit as a single undivided claim is such a basic principle in law that we can only assume it would also be applicable under Icelandic insolvency law, as the nature of the claim itself does not change towards Landsbanki, no matter what the contractual position between TIF and FSCS.  Under English law, it would not be possible to create, out of one single claim against an insolvent estate, two claims (still less two claims with different levels of priority, although the two parties who thereafter "shared" the claim might agree between themselves to divide recoveries other than equally)."

Ég held að það fari ekki á milli nokkura mála að Ragnar Hall hefur haft rétt fyrir sér varðandi þetta atriði alveg frá upphafi.


Núverandi staða Landsbankans

Það eru í grundvallaratriðum þrír forgangs-kröfuhafar í gamla Landsbankann (LBI): Íslenski tryggingasjóðurinn (TIF), breski tryggingasjóðurinn (FSCS), og hollenski tryggingasjóðurinn (DNB).  Allar greiðslur sem TIF fær frá LBI, verða sjálfkrafa sendar strax áfram til FSCS og DNB til niðurgreiðslu á IceSave láninu, þannig að lokum fara allar eignir sem innheimtast hjá LBI hvort sem er til þeirra beggja.

Skilanefnd LBI birtir reglulega skýrslur um hvernig innheimtan gengur og hver staðan er.  Listi yfir nýjustu skýrslurnar má finna hér:

http://lbi.is/creditorinformation/creditormeetings/

Samkvæmt nýjustu skýrslunni þá er staðan núna þannig (miðað við evrugengið í dag 180.5):

Samtals eignir gamla Landsbanka: 819ma. ISK (4.5B Evrur)
Skuldabréf frá Nýja Landsbanka: 345ma. ISK (1.9B Evrur)
Samtals eignir með skuldabréfi: 1164ma. ISK (6.4B Evrur)

Á móti þessu eru skuldirnar miðað við 22. Apríl 2009:

Samtals skuldir: 3427ma. ISK (19.0B Euros)
Samtals innistæður: 1319ma. ISK (7.3B Euros)

Samkvæmt þessum upplýsingum þá munu fást um það bil 88% (1164 / 1319) upp í kröfur vegna Icesave.  Til einföldunar þá geri ég ráð fyrir að allar innistæður listaðar þarna fyrir LBI séu vegna Icesave, en það eru mögulega einhverjar aðrar tegundir af innistæðum þarna inni líka.

Heildarkröfurnar fyrir Icesave (áður en byrjað er að greiða inn frá LBI) eru 2350 milljónir punda og 1329 milljónir evra, sem gera samtals um 715 milljarða (4.0B Evra).  Ef við göngum út frá að matið 88% endurheimtur, sé nokkurn veginn rétt (fyrri möt hafa verið 75-90%), þá getum við núna reiknað út nokkuð nákvæmlega hvaða áhrif Ragnar Hall ákvæðið mögulega getur haft á væntanlegar ábyrgðargreiðslur íslenska ríkisins.


Útreikningur miðað við Ragnar Hall ákvæðið sé ekki virkt (nýi samningurinn)

Ef ekki er tekið tillit til Ragnar Hall ákvæðisins, þá mun TIF fá greitt um það bil 629 milljarða (3.5B Evra) frá LBI, þannig að ábyrgðargreiðslur íslenska ríkisins á eftirstöðvunum verða eitthvað í kring um 86 milljarðar (0.5B Evra).  En það er auðvitað ekki stærsti hlutinn, þar sem fyrstu 7.5 árin bætast við vextir á eftirstöðvar 715 milljarðana sem verður líklega eitthvað nálægt 255 milljarðar (1.4B Evra), og síðan næstu 8 árin verða vaxtagreiðslurnar nálægt 78 milljarðar (0.4B Evra).

Þetta gerir því samtals ábyrgðargreiðslur íslenska ríkisins með vöxtum u.þ.b. 419 milljarðar (2.3B Evra).   FSCS og DNB munu auk þess fá greitt samtals 1164 milljarða (6.4B Evra), sem samanstendur af 629 milljarðar (3.5B Evra) frá TIF og 534 milljarðar (3.0B Evra) beint frá Landsbankanum.  Samtals heildargreiðslur til FSCS/DNB verða því 1583 milljarðar (8.8B Evra).


Útreikningur miðað við Ragnar Hall ákvæðið sé virkt (gamli samningurinn)

Ef tekið er, aftur á móti, tillit til Ragnar Hall ákvæðisins, þá mun TIF fá sjálfkrafa greitt fulla 715 milljarða (4.0B Evra) frá LBI, þannig að engar frekari beinar ábyrgðargreiðslur falla á íslenska ríkið.  Samkvæmt samningnum, mun Ísland samt alltaf þurfa að greiða vexti, en þeir verða nú mun lægri þar sem LBI greiðslurnar munu koma inn tvöfalt hraðar.  Fyrstu 7.5 árin bætast við vextir á eftirstöðvar 715 milljarðana sem verður líklega eitthvað nálægt 175 milljarðar (1.0B Evra), og síðan næstu 8 árin verða vaxtagreiðslurnar nálægt 40 milljarðar (0.2B Evra).

Þetta gerir því samtals ábyrgðargreiðslur íslenska ríkisins á vöxtum u.þ.b. 215 milljarðar (1.2B Evra).   FSCS og DNB munu auk þess fá greitt samtals 1164 milljarða (6.4B Evra), sem samanstendur af 715 milljarðar (4.0B Evra) frá TIF og 448 milljarðar (2.4B Evra) beint frá Landsbankanum.  Samtals heildargreiðslur til FSCS/DNB verða því 1378 milljarðar (7.6B Evra).


Niðurstaða

Mismunurinn á ábyrgðargreiðslum íslenska ríkisins eftir því hvort Ragnar Hall ákvæðið er virkt, er því um það bil 419 - 215 = 204 milljarðar (2.3 - 1.2 = 1.1B Evra).  Það sem helst gæti breytt niðurstöðunni eitthvað, er hve hratt greiðslurnar koma inn frá LBI.  Í báðum tilvikum reiknaði ég með engri greiðslu 2009, og síðan jöfnum greiðslum frá LBI næstu 6.5 árin fyrir fyrri kostinn, og næstu 3.5 árin fyrir seinni kostinn, vegna tvöfalt hraðari endurgreiðslna frá LBI til TIF í því tilviki.  Ef greiðslurnar koma inn hraðar frá LBI þá lækka vextirnir, en ef þær koma inn hægar, til dæmis vegna lögsókna frá öðrum kröfuhöfum, þá hækka vextirnir.  Mismunurinn á heildar ábyrgðargreiðslunum vegna Ragnar Halls ákvæðisins, helst samt nokkuð vel hlutfallslega.  Allur útreikningur á vaxtagreiðslum var gerður upprunalega í Evrum þar sem lánin eru öll í erlendri mynt.


Rökræður á IceNews.is

Ég hef, ásamt nokkrum öðrum Íslendingum, núna síðustu mánuði verið í miklum rökræðum við ýmsa útlendinga á IceNews vefsíðunni (icenews.is) og að skýra út okkar málstað.  Þessir erlendu aðilar eru yfirleitt mjög harðir í horn að taka og gefa alls ekkert eftir.  Það er því mjög athyglisvert að sjá þarna hvaða rök hjá okkur virka og hvað virkar ekki.  Til dæmis, Íslendingar eigi að standa við skuldbindingar sínar og engar refjar.  Þeir eru yfirleitt mjög harðir á að greiðslur haldi áfram eftir 2024.  Varðandi vextina þá eru þeir í sjálfu sér ekkert endilega fastir á prósentunni 5.55%, en þeir benda oft á að Ísland eigi litla möguleika á að fá lán á betri vöxtum annarstaðar.  En það er athyglisvert að hvað varðar Ragnar Hall ákvæðið, þá hefur hingað til enginn þeirra tekið upp hanskann fyrir því og samþykkja það jafnvel að þarna höfum við líklega rétt fyrir okkur.


Möguleg lausn á Icesave deilunni

Það er greinilegt á útreikningunum hér að ofan, að Ragnar Hall ákvæðið skiptir verulegu máli fjárhagslega fyrir Ísland.  Ekki bara varðandi greiðslurnar frá LBI, heldur hefur það einnig mikil áhrif á vaxtagreiðslurnar (sem eru og verða alltaf aðalvandamálið fyrir okkur).  Mín tillaga að á lausn Icesave deilunnar, er því að taka nýja samninginn eins og hann er núna (þó hann hafi ennþá auðvitað ýmis önnur vandamál), og leggja megináhersluna á að fá Ragnar Hall ákvæðið aftur inn að fullu.  Heildarsparnaðurinn fyrir íslenska þjóðarbúið á þessu eina atriði, yrði líklega yfir 200 milljarða!

Þessi lausn er frekar einföld í útfærslu þar sem þetta má gera með því að taka einfaldlega út allar setningarnar í samningnum sem breyta forgangi á greiðslum frá LBI.  Varðandi þau rök að Ragnar Hall ákvæðið sé ennþá inn í nýja samningnum, þá bendi ég á greiningu Mischon de Reya hér að ofan og margra annarra lögfræðinga, þar á meðal Ragnari Hall sjálfum. Það er mjög mikilvægt að koma Bretum og Hollendingum í skilning um, að það er mjög ólíklegt að Icesave samningurinn verði nokkurn tíman samþykktur, nema Ragnar Hall ákvæðið verði aftur að fullu virkt.

Það besta er að það er mjög auðvelt að rökstyðja Ragnar Hall ákvæðið gagnvart erlendum aðilum réttlætislega, án þess að þurfa að fara í mikla lagakróka.  Þetta er einfaldlega rétt samkvæmt öllum stöðluðum gjaldþrota venjum og hefði aldrei átt að vera sett inn í upprunalega samningnum. Bretar og Hollendingar mundu því eiga mjög auðvelt að réttlæta þessa breytingu án þess að minnka í áliti heima fyrir.

Við getum líka bitið í skjaldarrendurnar og farið með málið í hart.  Sagt NEI í þjóðarathvæðagreiðslunni og heimtað að Bretar og Hollendingar setjist aftur að samningaborðinu og byrja alveg upp á nýtt.  Þetta gæti tekist og við endað með mun betri samning, en líkurnar eru þó að þetta muni verða mjög erfitt og alls ekki víst um þeir séu einu sinni tilbúnir til nýrra viðræðna á þeim grundvelli.  Skaðinn fyrir alla aðila, þar með talið Íslendinga, getur auðveldlega orðið mjög mikill.  Rökrétt hugsun er því að leita einfaldra breytinga á núverandi samningum (þó þeir séu slæmir), sem allir aðilar geta sæst við, ÁÐUR en þjóðarathvæðagreiðslan fer fram!

 

Bjarni: Eigum aðra kosti

Athugasemdir

[Jakob Þór Haraldsson, 9.1.2010 kl. 13:15]

Mjög góð færsla hjá þér, sem betur fer hafa aðilar eins Ragnar Hall, Jón Daníelsson, Gunnar Tómasson & fjöldi annara aðila & hópa svo sem Indefense gefið sér gríðarlegan TÍMA í að VERJA íslenska hagsmuni.  Kannski núverandi ríkisstjórn beri GÆFA til að koma í lið með okkur fljótlega..lol..?

kv. Heilbrigð skynsemi (fun.blog.is)

[Marinó G. Njálsson, 9.1.2010 kl. 13:15]

Bjarni, þetta eru mikilir útreikningar og ekki efast ég um þeir séu réttir.  En þetta er kjarni málsins, atriði sem ég hef verið að halda á lofti frá því í sumar.  Ég hef tekið einfaldara dæmi um 35.887 evra innistæðu og eignir Landsbankans myndu duga fyrir 30.000.  Samkvæmt upprunalega samningnum kæmu 15.000 í hlut íslenska tryggingasjóðsins og 15.000 til þess erlenda.  Erlendi sjóðurinn hafði áður lagt út 15.000 EUR vegna síns hluta ábyrgðarinnar og fær því allt sitt til baka, en sá íslenski vantar 5.887 EUR upp á 20.887 EUR sem hann ábyrgist og þarf því að greiða þann mismun til kröfuhafans, sem er erlendi tryggingasjóðurinn.  Það er þessi fáránleiki sem gerir samninginn óaðgengilegan fyrir okkur Íslendinga og þessu verður að breyta.  Annað er rán um hábjartan dag í skjóli fjárkúgunar um að stöðva fyrirgreiðslu AGS til Íslands.

[Marinó G. Njálsson, 9.1.2010 kl. 13:23]

PS.  Ég hef fjallað um þetta í færslum undanfarna daga, sjá:

Þegar rykið sest, þá skilja menn málið betur

Bretum gengur illa að skilja

[Bjarni Kristjánsson, 9.1.2010 kl. 13:36]

Jacob og Marinó,

Ragnar Hall ákvæðið er náttúrulega ekkert nýtt þar sem það hefur legið fyrir allt frá því í sumar þegar hann skrifaði greinina í Morgunblaðinu og verið mikið fjallað um það síðan.  Ég hef samt saknað þess að hafa ekki séð neins staðar áður, nákvæma greiningu á því hver raunveruleg fjárhagsleg áhrif þess eru, sem er ástæðan fyrir því að ég lagði upp með þetta. 

Það sem mér fannst athyglisverðast í niðurstöðunum, er hve mikil áhrif Ragnar Hall ákvæðið hafði á útreikninginn á vöxtunum, í raun miklu meiri heldur en ég held að flestir hafi gert sér grein fyrir.  Þetta gefur því ákveðið tækifæri í næstu lotu samningaviðræðanna, að ná fram mikilli lækkun á ábyrgðargreiðslum íslenska ríkisins, og þar með mun minni áhættu fyrir Ísland.

[Hólmfríður Bjarnadóttir, 9.1.2010 kl. 17:32]

Sæll Bjarni.

Er eða var þetta álit Ragnars Hall inni í samningnum sem afgreiddur var fá Alþingi á ágúst og hafa Bretar og Hollendingar tjáð sig um þetta álit. Umræðan hefur verið það yfirgripsmikil að það er ekki fyrir hvern sem er að ná utan um hana.

Telur þú að við eigum raunverulega þann valkost í stöðunni að setjast einu sinni enn að samningaborðinu með Bretum og Hollendingum.

[Hólmfríður Bjarnadóttir, 9.1.2010 kl. 17:34]

Þá er ég að spyrja hvort stjórnvöld í Bretlandi og Hollandi hafi tjáð sig um álit RH, er ekki að spyrja um lögfræðiálit.

[Hólmfríður Bjarnadóttir, 9.1.2010 kl. 17:36]

Afsakaðu Bjarni, ég las ekki alveg nógu vel það sem þú skrifaðir um álit RH

[Bjarni Kristjánsson, 9.1.2010 kl. 18:02]

Sæl Hólmfríður, 

Ég hef ekki séð neina umfjöllun erlendis um Ragnar Hall ákvæðið fyrir utan ýmis lögfræðiálit sem ríkisstjórnin bað um, sem öll eru meira og minna sammála okkur.  Að mínu áliti er þetta atriði alls ekki þekkt erlendis, og gæti því gagnast okkur mikið ef við höldum rétt á spilunum. 

Við gætum til dæmis birt "nýtt" tilboð til lausnar á deilunni.  Það sem við förum fram á er sú sanngjarna krafa að allar greiðslur frá Landsbankanum fari fyrst til að greiða niður innistæður fyrir neðan 20K evrur, áður en Bretar og Hollendingar fái greitt fyrir upphæðir fyrir ofan 20K, eins og kveðið er á um samkvæmt gjaldþrotalögum.  Þetta sé sanngirnismál fyrir Íslendinga.

Þú tókst kannski eftir því að Bretar og Hollendingar beittu sömu aðferð í sumar þegar þeir opinberlega settu bara út á einn af fyrirvörunum, þann sem varðaði niðurfellingu skulda 2024 (sem var ekki einu sinni rétt).  Þannig náðu þeir að snúa almenningsálitinu sér í hag.  Við þurfum nú að gera það sama.

[Júlíus Björnsson, 9.1.2010 kl. 20:45]

http://einarbb.blog.is/blog/einarbb/entry/991082/

Einu sinni var EFTA marktækt hjá sumum.

88% gefur ástæðu til að fara í mál við þá sem lokuðu lánalínum og sérlagi þá sem beittu efnahagshryðjuverkalögum.

 Hvað tapaðist bara vegna  þessar tveggja aðgerða? Þurfti þetta eitthvað að frá á hausinn í heiðarlegu einkaframtaks samkeppninni í EU. 

Stjórnarskrá EU stendur ekki fyrir árásum á almenning nokkurs Lands vegna ríkisborgararéttar.

Þótt Samfo sé ósammála flestum grunnatriðum EU.

[Einar Björn Bjarnason, 10.1.2010 kl. 00:01]

Áhugavert - sannarlega væri 50% lækkun á greiðslum mikilvægt.

Þá þurfum við að reikna út, líkur þess, að við lendum í skuldavandræðum af völdum annarra skulda; innan þess tíma er tæki að greiða þetta upp.

Að auki, hvort tekjur ríkisins í framtíðinni, og þjóðfélagsins alls; séu einfaldlega líklegar til að vera nægar - burtséð frá Icesave.

Mér sýnist jafnvel líta svo út, að við þurfum á því að halda, að lækka greiðslur - þá ekki einungis af Icesave.

Kv.

[Bjarni Kristjánsson, 10.1.2010 kl. 23:40]

Sælir Einar,

Ég er sammála, Ísland er í mikilli hættu á að lenda í miklum vandræðum seinna með erlendar skuldir, hvort sem Icesave vandamálið leysist eða ekki.  Erlendu lánin sem við erum þegar með eru einfaldlega svo há að þau verða ekki borguð nema með frekari lánum, og einhvern tíman innan skamms mun koma að skuldadögunum.

Það táknar samt ekki að við eigum ekki að nota tækifærið, ef það gefst, til þess að reyna að leysa Icesave núna.  Ef ásættanleg lausn finnst þar sem greiðslurnar verða nær allar beint frá LBI og vextirnir nógu lágir, þá eigum við að grípa hana.

[Einar Björn Bjarnason, 11.1.2010 kl. 00:18]

Þ.e. einmitt minn ótti, að við göngum frá Icesave, til þess eins að lenda í vandræðum seinna og það jafnvel áður en þetta 7 ára friðartímabil er úti.

------------------------

Eitt sem ég vildi gjarnan fá comment frá þér um. Hvað heldur þú um þessi ákvæði?

Dírektív 19/94/EC segir eftirfarandi..

Article 6

1. Member States shall check that branches established by a credit institution which has its head office outwith the Community have cover equivalent to that prescribed in this Directive.

Failing that, Member States may, subject to Article 9 (1) of Directive 77/780/EEC, stipulate that branches established by a credit institution which has its head office outwith the Community must join deposit-guarantee schemes in operation within their territories.

Þessi Alain, sem kom fram í Silfri Egils, virðist telja ljóst að Ísland sem land utan ESB, þá gildi að svokallað "host" land beri ábyrgð skv. þessu ávkæði.

Mér finnst það ekki endilega vera þannig, þ.s. ég hef hingað til talið að EES svæðið væri í skilningi laga og reglna ESB innan svæðis, þannig að hann hafi sennilega rangt fyrir sér?

Kv.

[Júlíus Björnsson, 11.1.2010 kl. 00:35]

ÍS-Sossar skömm fyrir Alþjóðasamfélagið. Skilja ekki helstu tungur á meginlandinu, EU menntaskólaskilningi. Tilskipun merkir leiðbeining á almennu máli og á vera að vera auðskiljanleg.

Mat lögfræðinga má kaupa til að komst hjá lögsókn af hræðslu við útskúfun frá City Bretum.

MAT IMF á endurreisn ríkisstjórnanna er að skjóta sig í fótinn.

[Bjarni Kristjánsson, 11.1.2010 kl. 00:38]

Sælir Einar,

Ég hefði líka talið að vegna EES samningins, þar sem við göngumst undir 19/94/EC, væri það jafngilt og að vera innan ESB, allavega hvað þetta varðar.  En Alain var kynntur sem einn af sérfræðingunum hvað varðar þessi lög, þannig að ef okkur tekst einhvern tíman að koma þessu fyrir alþjóðlegan dómstól þá ættum við tvímælalaust láta reyna á það.  Einhvern vegin grunar mig samt að það muni aldrei verða leyft, það er að lokum verður einhvern vegin samið upp á nýtt, einmitt til að forðast óvissu um directive-ið.

[Einar Björn Bjarnason, 11.1.2010 kl. 01:48]

Þ.e. sjálfsagt rétt í fræðilegum skilningi, en vandin er að dómsmál eru tafsöm og ekki er víst, að nægilegt fjármagn sé til staðar, án aðgangs af þeim lánum sem við eigum víst að fá, til þess að við verðum ekki greiðsluþrota á stóra gjalddaganum árið 2011.

En, ef við værum til í, að fara leið greiðsluþrots; þá gæti þannig séð, skapast nægulegur timi til að sækja slíkt mál, jafnvel til vinnings.

----------------------------

Nú verðum við, að meta líkurnar á greiðsluþroti.

Ef þær eru háar, eða að það sé einungis hægt að forðast það, með þvó að færa mjög alvarlegar þjóðfélagslegar fórnir, þá má alveg vera að sú leið sé skoðunarverð.

Ég tek hana nægilega alvarlega, að við eigum hugsanlega að hafa hana sem Plan C.

 
Kv.

[Júlíus Björnsson, 11.1.2010 kl. 03:00]

Ef við látum ekki reyna á málið fyrir dómstólum og látum Breta sanna mál sitt.  Þá miðað við mat IMFum að brútto þjóðartekjur á einstakling verði sömu og Kýpur um 2014. Þá þarf ekkert að spyrja að því að engin hefur áhuga að fjárfesta hér og við komust aldrei inn í EU. Heldur munum eiga alt okkar undir City Bretum for ever. EU er samkeppni um fullvinnslu á hráefnisgruni, sameiginlegt dreifikerfi, innkaup hráefnis utan EU, nú eftir Lissabon sameiginleg hernaðar og utanríkis útgjöld. Óþarfa liðir. Ísland með engar þjóðartekjur vekur engan áhuga.

Greining aðalatriða er víða kennd í menntaskólum á meginlandi EU.

[Einar Björn Bjarnason, 11.1.2010 kl. 11:55]

Relevant reglugerðir eru:

19/94

http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:31994L0019:EN:HTML

----------------------

47/2002 

http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2002:168:0043:0050:EN:PDF

-------------------

12/2000

http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2000:126:0001:0059:EN:PDF

------------------

Alain vann víst að 12/2000.

Á eftir að lesa 12/2000 - en, það má vera sannarlega að hún segi, þ.s. hann segir að hún segi, og þá er það risamál.

 Kv.

[Júlíus Björnsson, 11.1.2010 kl. 12:16]

en, það má vera sannarlega að hún segi, þ.s. hann segir að hún segi, og þá er það risamál.

Er verið að draga menntakerfið í Frakklandi í efa, hæfi lagasmiða EU og eða geðheilsu Alain.

Bretar eru í EU nauðugir viljugir.æfur meirihluti mun stefna í Þjóðverja, Pólverja og Frakka.

Þegar Þjóðverjar skrá útibú sín í Póllandi aukast þjóðartekjur Brúttó þjóðartekjur á haus í  Póllandi.

Luxemborg metið hafa mest einar hæðstu Bruttó þjóðartekjur á haus í Heimi 2014, innheldur EU Fjárfestingabanka  hann græðir þó laun hækki ekki í Lúxemborg.

Háar þjóðar tekjur á haus segja ekki að laun almennings séu há.

Hinsvegar staðafesta lágar Þjóðartekjur á haus að laun almennings eru lá.

[Einar Björn Bjarnason, 11.1.2010 kl. 12:35]

Ég legg ekki í vana minn að slá neinu föstu, áður en ég hef kynnt mér viðkomandi.

Kv.

[Júlíus Björnsson, 11.1.2010 kl. 14:10]

Það er gott ég bjóst ekki við öðru. Enda ber ég virðingu fyrir því sem lætur frá þér Björn.

Grunnreglan er: Allir aðilar á sama markaði eiga að sitja við sama borð í ófalskri samkeppni sama markaðar.

Það er ekki má mismuna um eftirlit og gjöld. Eigandi markaðar ber ábyrgð á sínum markaði.

Best er að þekka stjórnarskrágrunn allra reglugerða og tilskipanna. til að spara tíma.  Þær verða að standast stjórnskipunarskrá allvega utan Íslands.

[Guðmundur Auðunsson, 14.1.2010 kl. 13:01]

Gott innlegg Bjarni, þú gerir það sem er nauðsynlegt, þ.e. að reyna að einfalda þessa flóknu samninga eins mikið og hægt er, það skiptir sköpum í umræðunni.

[Bjarni Kristjánsson, 15.1.2010 kl. 01:53]

Sælir Mummi,

Sammála að við þurfum að einfalda málflutning okkar og markmið.  Ef við viljum leysa þetta mál þá verðum við að koma okkar málstað á framfæri á þann hátt, að allur almenningur skilji.  Núna er því miður búið að sannfæra marga erlendis, að Íslendingar ætli EKKI að borga fyrir Icesave, jafnvel þótt við reynum mikið að halda öðru fram.  Þetta er það sem erlendis mundi vera kallað:  "lack of clear message". 

Dæmi: það eru nægar eignir í Landsbankanum til að borga 160% af kröfunni (6.4 / 4.0).   Við eigum hamra á því stanslaust, að sama hvernig fer, munum við alltaf borga 6.4B Evra úr þrotabúi Landsbankans.  Icesave samningurinn, kveður hinsvegar á um að við Íslendingar eigum að greiða aðrar 2.0 til 3.0B Evra til viðbótar. 

Það er þessi ósanngirni sem gerir það að verkum að stór hluti þjóðarinnar er svona mikið á móti samningnum.

[Einar Björn Bjarnason, 15.1.2010 kl. 02:37]

Voruð þið nokkuð búnir að lesa þetta; áhugaverður maður, einmitt í ljósi þess, að endurskipulagning skulda, er þ.s. við þurfum á að halda:

Prófessors Sweder van Wijnbergen, við háskólann við Amsterdam, sérfræðingur í skuldaskilum ríkja.

"Sweder van Wijnbergen - worked for 13 years at the World Bank, and was lead economist for Mexico and Central America during the negotiations on Mexican debt."

Sjá grein:  Iceland needs international debt management

Kv.

[Vilhjálmur Þorsteinsson, 16.1.2010 kl. 22:43]

Mjög góð og skýr grein hjá þér Bjarni.  Ég er sammála þér um Ragnars Hall ákvæðið.  Það virðist því miður ljóst að Indriði H. Þorláksson misskilur þetta mál (hann heldur að það snúist um aukinn forgang krafna, super-priority), og lykilmenn virðast trúa því að hann hafi rétt fyrir sér, sem er ekki tilfellið.

Við erum í fullum rétti að fara fram á uppgjör þrotabús Landsbankans samkvæmt íslenskum lögum og þeim reglum sem gilda um TIF.  Reglur hins breska FSCS eru aðrar en það er ekki okkar höfuðverkur.

[Júlíus Björnsson, 17.1.2010 kl. 01:40]

Ég fæ ekki betur skilið en Bretar hafi ábyrgð á öllum útibúum í sinni dómslögsögu í heiðarlegri samkeppni. Sérstakleg til að verja heima útibú gagnvart miður fjártraustum eða öðrum  við búa við ódýrari einkatryggingarsjóði vegna þeirra sem spara. Þeir eiga að sannreyna áreiðanleika fjármálayfirlitsins í heimalandi aðal útibús og aðstæður einkatryggingarsjóðsins. Vegna þess að annars gætu þeir átt á hættu að þurfa að borga að fullu ekki bara þeim sem spara. Svo á í EU að loka útibúum um leið og búið er að byggja upp af ábyrgum að greiðslufærni þeirra er búinn til framtíðar.  Þetta áttu Bretar að vita þegar þeir leifðu Icesave reikninga í kjölfar að allar lánlínu höfðu lokast á Íslenskar fjármála kennitölur.

Svo er búið að eyðilega samkeppni stöðu Íslands sem sjálfstæðar sjálfábyrgrar efnahagslögsögu utan eða innan EU