Eru útreikningar Þórólfs Matthiassonar á Icesave "réttari", en í samanburði við Jón Daníels og Vilhjálm Þorsteins?

Þórólfur Matthiasson birti 2. febrúar grein í Aftenposten.no þar sem hann fjallaði um Icesave, og þar staðhæfði hann meðal annars að núvirði Icesave skuldbindingarinnar væri aðeins 6-8 milljarða norskra króna  (0.7-1.0B evra, 130-180 ma. króna). 

Aftenposten.no:  Et nei vil koste Island dyrt.

Þar sem þetta eru mun lægri upphæðir en áður hafa komið fram, þá vaknaði náttúrulega spurningin um hvernig hann reiknaði þetta út.  Sem dæmi má nefna að Jón Daníelsson fékk út 507 milljarða (án núvirðingar) í sínum útreikningum, á meðan Vilhjálmur Þorsteinsson fékk út 290 milljarða núvirt miðað við 1.5% evru-verðbólgu.  Ég fjallaði áður hérna um mismuninn á milli þeirra tveggja, sem að lokum skýrðist vel út miðað við þær mismunandi forsendur sem þeir gáfu sér í útreikningunum.  En nú kemur Þórólfur með nýja útreikninga þar sem hann fær helmingi lægri upphæð heldur en jafnvel Vilhjálmur!


Forsendurnar á bak við grein Þórólfs

Ég fjallaði um grein Þórólfs áður hérna, þar sem ég reyndi að svara honum málefnalega, en gat ekki staðfest útreikningana þar sem allar forsendurnar vantaði.  Þórólfur, sem virtur fræðimaður við Háskóla Íslands, á auðvitað að gefa upp allar forsendur og útreikninga annaðhvort með greininni sjálfri eða á vefsíðu sinni, en einhverra hluta vegna ákvað hann að gera það ekki.  Hann bætti úr þessu núna fyrir helgina og birti að lokum forsendurnar sem hann hafði gefið sér.  Í Fréttablaðinu síðastliðinn fimmtudag birti hann grein, þar sem hann sagði meðal annars:

„Verði verðbólga að meðaltali 2,5% á ári næstu 15 ár mun eitt pund hafa tapað 30% af verðgildi sínu við lok tímabilsins. Séu opinberir reiknivextir 6% er staðgreiðsluvirði 70 pensa sem falla til greiðslu eftir 15 ár rétt innan við 30 pens. Ég vona að það falli ekki undir blekkingar að ljóstra þessu upp. Sé IceSave-skuldbindingin staðvirt og núvirt er verðmæti hennar á bilinu 120 til 180 milljarðar króna, allt eftir því hvaða ávöxtunarkrafa er gerð og hvaða forsendur eru settar fram um verðlagsþróun í Bretlandi og Hollandi.“

Á Pressunni hefur Þórólfur síðustu daga einnig verið að skylmast um upprunalegu greinina við Ögmund Jónasson og Evu Joly.  Núna í dag birti hann síðan svar við áskorununni frá InDefence og þar sem eftirfarandi kemur fram:

„Forsendurnar eru þessar: Samkvæmt minnisblaði Seðlabankans til Fjárlaganefndar og Efnahags- og skattanefndar Alþingis 14. nóvember verður virði Icesave-skuldarinnar með vöxtum 285 milljarðar króna að nafnvirði í árslok 2015 verði endurheimtur 90%.  Verði endurheimtur meiri verður virði skuldarinnar minna.  Ég geri ráð fyrir að verðbólga í Bretlandi og Hollandi verði að meðaltali 2,5% á ári fram til 2024.

Ég geri ráð fyrir að Icesave skuldin verði greidd sem jafngreiðslulán á árabilinu 2016 til 2023 í 8 afborgunum.  Þá greiðslustrauma sem þannig koma fram afvaxta ég með 6% reiknivöxtum.  Ég tek mið af því að skattar eru mjög háir og að mjög erfitt er fyrir íslenska ríkið að afla lánsfjár.  Annars eru 6% opinberir reiknivextir ekki mjög háir í alþjóðlegu samhengi.  Þá fæst að núvirði staðvirtrar skuldbindingarinnar er 180 milljarðar króna.“


Forsendur Seðlabankans um 285 milljarða skuld

Til að skoða þessar ný-uppgefnu forsendur Þórólfs þá las ég aftur yfir minnisblað Seðlabankans frá því nóvember 2009, þar sem kemur fram að nafnvirði skuldarinnar er áætlað 285 milljarðar í lok ársins 2015, miðað við gefnar forsendur um gengi í spá Seðlabankans og 90% endurheimtur frá Landsbankanum. 

Ekki kemur fram í minnisblaðinu hvernig nákvæmlega Seðlabankinn reiknaði út þessa 285 milljarða, en ef við tökum Icesave umsögn þeirra frá því í júlí 2009, má uppfæra útreikningana í Fylgiskjali 2 miðað 90% endurheimtur og nýja gengisspá (175-169 ISK/EUR).  Þá fæst skuldaupphæð sem er eitthvað nálægt 1.7B evra eða um 285 milljarðar (ég notast við spá seðlabankans 169 ISK/EUR í útreikningunum hér fyrir neðan). 

Það verður samt að taka fram að þessir útreikningar Seðlabankans eru nú þegar í dag orðnir úreldir.  Eins og áður hefur komið fram, þá hefur skilanefnd Landsbankans tilkynnt að engar greiðslur verði ynntar af hendi til kröfuhafa fyrr en öllum málsóknum hefur verið lokið.  Þetta eru mjög slæmar fréttir, þar þetta gerir það að verkum að allar fyrri áætlanir þar sem miðað var við greiðslur frá Landsbankanum árin 2009 og 2010 standast ekki, og hærri vextir leggjast á höfuðstólinn fyrir vikið.

Ennfremur, þá er í tölum Seðlabankans gert ráð fyrir að öllum greiðslum frá Landsbankanum verði lokið fyrir 2016, en þetta nú ekki lengur raunhæft þar sem skuldabréf nýja Landsbankans (NBI) upp á 1.9B evra (322 ma.) verður ekki greitt upp fyrr en á árunum 2014-2018.  Þessi seinkun eykur einnig vaxtagreiðslurnar sem leggjast á ríkisábyrgð Íslands. 

Í þriðja lagi þá reiknar bæði Seðlabankinn og Þórólfur með því að Icesave skuldin miðist við lok ársins 2015, en samkvæmt samningnum þá er rétt dagsetning 5. júní 2016.  Þetta gerir það að verkum að næstum því hálft ár (155 dagar) bætist við fyrra tímabilið þar sem áfallnir vextir leggjast ofan á.

Samkvæmt útreikningunum sem gerðir voru í þessari færslu og tekið var tillit til þessara nýju forsenda, þá verður höfuðstóllinn árið 2015 EKKI 1.7B evra (285 ma.), heldur 2.9B evra (490 ma.).  Af þessum 2.9B evra greiðast u.þ.b. 0.75B evra (127 ma.) frá Landsbankanum, en eftir standa 2.15B evra (363 ma.) sem íslenska ríkið verður að greiða.

Þannig að Þórólfur reiknar með of lágt nafnvirði á skuldinni 2015, 285 ma. í stað 490 ma., miðað þær nýjustu forsendur sem nú liggja fyrir.


Staðvirðing og Núvirðing á Icesave skuldbindingunni

Nú kemur fram í uppgefnum forsendum Þórólfs að hann vilji bæði staðvirða skuldbindinguna miðað við 2.5% verðbólgu OG síðan núvirða til viðbótar miðað við 6% reiknivexti.  Þetta gerir samanlagt 8.35% núvirðingu (100% - 97.5% * 94%), sem er miklu hærri prósenta heldur en hefur verið notast við alla Icesave útreikninga hingað til.  Til samanburðar má geta að Vilhjálmur notaði 1.5% evru-verðbólgu við núvirðinguna í sínum útreikningum.

Til að fara yfir útreikninga Þórólfs, tók ég fram töflureiknirinn og setti fyrst inn núvirðis-forsendurnar sem hann gaf sér:

Ár	2.5%	6.0%	8.35%
2009	1.00	1.00	1.00
2010	0.98	0.94	0.92
2011	0.95	0.88	0.84
2012	0.93	0.83	0.77
2013	0.90	0.78	0.71
2014	0.88	0.73	0.65
2015	0.86	0.69	0.59
2016	0.84	0.65	0.54
2017	0.82	0.61	0.50
2018	0.80	0.57	0.46
2019	0.78	0.54	0.42
2020	0.76	0.51	0.38
2021	0.74	0.48	0.35
2022	0.72	0.45	0.32
2023	0.70	0.42	0.30

Hérna má sjá hvernig Þórólfur reiknaði út 70 pensin og 30 pensin sem hann minntist á í greininni í Fréttablaðinu. 

Ef við tökum nú skuldaupphæðina sem Þórólfur gaf sér, 285 milljarða, og reiknum út samkvæmt hans forsendum (jafngreiðslulán á árabilinu 2016 til 2023 í 8 afborgunum), þá fáum við út eftirfarandi niðurstöður (ekki alveg nákvæmlega samkvæmt Icesave samningnum, en samt nógu nálægt):

Ár	Höfuðst.	Afborg.	Vextir	Samtals	Núvirt
2016	285	35.6	15.8	51.4	27.9
2017	249	35.6	13.8	49.5	24.6
2018	214	35.6	11.9	47.5	21.7
2019	178	35.6	9.9	45.5	19.0
2020	143	35.6	7.9	43.5	16.7
2021	107	35.6	5.9	41.6	14.6
2022	71	35.6	4.0	39.6	12.7
2023	36	35.6	2.0	37.6	11.1
Samtals	0	285.0	71.2	356.2	148.4

Samkvæmt þessu þá er nafnvirði greiðslanna 356 ma. (285 + 71), á meðan núvirðið miðað við 8.35% er 148 ma. sem er á bilinu 130 - 180 ma. sem Þórólfur gaf upp í Aftenposten greininni. 

Því má segja að útreikningar Þórólfs séu réttir, ef miðað við þær forsendur sem hann gaf sér, rétt eins og áður hjá Jóni Daníels og Vilhjálmi Þorsteins.

Ef við setjum inn raunverulegu skuldina 490 ma. sem greiðist 363 ma. frá ríkinu og 127 ma. frá Landsbankanum, þá fáum við út 468 ma. nafnvirði og 196 ma. núvirði miðað við 8.35%.  Mismunurinn miðað við niðurstöðu Jón Daníels (507 ma.) skýrist að mestu leiti vegna hærra gengi (180 ISK/EUR) sem notað var.

Niðurstaða

Spurningin situr samt eftir, hvort þetta séu raunhæfar forsendur um núvirðingu sem Þórólfur gaf sér í greininni?  Að mínu áliti er stórvarhugavert að nota núvirðingu með kröfuprósentu sem er mikið hærri, heldur en verðbólgan fyrir evrur.  Það má deila um hvort Vilhjálmur með 1.5% verðbólgu eða Þórólfur með 2.5% hafi rétt fyrir sér um, en það hefur frekar lítil áhrif á lokaniðurstöðuna (305 vs. 275 ma.). 

En að bæta síðan 6% reiknivexti ofan á 2.5% verðbólgu til að fá út 8.35% núvirðis-kröfu er einfaldlega út í hött.  Þórólfur skýrir þetta út með að skattar séu þegar mjög háir og erfitt fyrir íslenska ríkið að afla lánsfjár, og á þar væntanlega við að kostnaður ríkisins við öflun gjaldeyris sé eitthvað nálægt 8.35%.  Þetta kemur málinu raunverulega ekkert við, þar við erum alls ekki að tala um að greiða 148 milljarða fyrir Icesave skuldbindinguna í byrjun ársins 2009.

Sama hvort upphæðin er núvirt eða ekki, þá mun íslenska ríkið alltaf þurfa að greiða samkvæmt núverandi Icesave-samningi 300-400M evra að nafnvirði á hverju ári milli 2016 og 2023.  Eina spurningin er hvort Ísland geti aflað nægilegra gjaldeyristekna (í nafnvirðis-evrum), til að greiða allar skuldbindingar sínar, þar með talið Icesave.  Ef útflutningur eykst og verð á áli og fiski hækkar þá mun það auðvelda greiðslubyrðina, en ef hann minnkar eða verð lækkar þá mun greiðslubyrðin verða erfiðari.

Það versta við núvirðinguna er að það er bókstaflega hægt að fá út hvaða niðurstöðu sem er, allt eftir því hvaða prósenta er valin.  Að núvirða Icesave með þessari háu 8.35% kröfu eins og Þórólfur vill gera, eða 5.55% eins og Seðlabankinn leggir til, eða 1.5% verðbólgu eins og hjá Vilhjálmi Þorsteins, felur einfaldlega raunveruleikann og ruglar fólk enn meira í ríminu.

Hvað sparast raunverulega ef við borgum enga vexti af Icesave?

Það var athyglisverð frétt sem birtist á Eyjunni og RÚV í dag, þar sem rætt var um þá nýju "pólitísku" lausn að Ísland mundi ekki þurfa að borga neina vexti af Icesave gegn hraðari greiðslum frá þrotabúi Landsbankans. Ef þetta næst í gegn eru þetta auðvitað mjög góðar fréttir fyrir Ísland, þar sem vextirnir eru og hafa alltaf verið langstærsta vandmálið við Icesave samningana.

Í frétt RÚV voru birtar tölur frá sérfræðingi í Seðlabankanum þar sem sagði að miðað við 90% endurheimtur spöruðust rúmlega 130 milljarðar (200 - 70 milljarðar). Eins og venjulega, voru engir útreikningar sýndir, né neinar forsendur gefnar upp.

Ég hef áður birt útreikninga, þar sem ég sýndi fram á að raunverulegir vextir væru 388 milljarðar miðað nýjustu upplýsingar um áætlað greiðslustreymi frá skilanefnd Landsbankans. Þar sem tilvísunin virkar ekki lengur í upprunalega LBI skjalið á vef Alþingis, er fylgiskjalið meðfylgjandi hér að neðan. Samkvæmt því er áætlað greiðslustreymið eftirfarandi:

Ár	Greiðslur
2009	190
2010	124
2011	78
2012	182
2013	55
2014-2018	535
Samtals	1164

Eins og fram hefur komið áður, eru þetta mun seinvirkari endurheimtur frá LBI en gert var ráð fyrir áður, þannig að allir fyrri útreikningar á vaxtabyrði Icesave lánanna eru því í raun úreldir. Ennfremur kemur fram í skýrslu skilanefndar Landsbankans, að vegna mögulegra lögsókna muni líklega ekki verða byrjað að greiða úr þrotabúinu fyrr en í fyrsta lagi 2011.

Mig grunar að tölurnar frá Seðlabankanum sem vísað var til í fréttunum í dag, voru einfaldlega ekki byggðar á nýjustu forsendum frá LBI.  Raunverulegur sparnaður af því að þurfa ekki að borga vexti af Icesave "lánunum", eru því 388 milljarðar, ekki 130 milljarðar.

 

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Eignir LBI - áætlað greiðsluflæði (cash-flow)

Vextirnir af Icesave eru 110 milljónir hvern einasta dag!

Á sama tíma og Icesave skuldbindingin fyrir íslenska skattgreiðendur eykst um 110 milljónir hvern einasta dag vegna álagðra vaxta, þá er verið að kvarta yfir einum "litlum" 25 milljón króna lögfræðireikningi.  Þetta er alveg ótrúleg skammsýni.

Það er ekki mjög flókið mál að reikna út daglegu vextina af Icesave:

Heildarlánsupphæð:	4000 milljónir evra
Gengi evru:	180 krónur
Lánsupphæð í krónum:	720 milljarðar króna
Icesave vextir:	5.55%
Vextir á ári:	40 milljarðar króna
Vextir á dag:	110 milljónir króna

Til samanburðar má geta að ef vaxtaprósentan sem samið var um hefði verið aðeins örlitlu lægri, 5.54% í stað 5.55%, þá við það eitt mundu sparast yfir 70 milljónir á ári í vexti.  Ef vaxtaprósentan væri lækkuð um eitt prósent niður í 4.55% mundu sparast yfir 7 milljarðar á ári.  Þetta sýnir glögglega hversu gífurlegu máli vextirnir gegna.

Þegar þetta er skrifað (9. feb 2010) eru 405 dagar síðan byrjað var að reikna vexti af Icesave lánunum, sem táknar að nú þegar hafa bæst við yfir 44 milljarðar við skuldbindingar Íslands.  Þessir vextir munu halda áfram að leggjast á að fullu hvern einasta dag þar til skilanefnd Landsbankans byrjar að greiða út til kröfuhafa, sem verður (vonandi) einhvern tíman á næsta ári.

Heildarvextirnir yfir allt lánstímabilið verða nær örugglega einhvers staðar á bilinu 1.5B til 2.5B evra (270 til 450 milljarðar) eftir því hve hratt endurheimturnar úr gamla Landsbankanum koma inn og hvenær skilanefndin byrjar að greiða út.  Miðað við nýjustu upplýsingar sem komu frá skilanefndinni í desember, má búast við að vextirnir verði frekar í hærri kantinum á þessu bili.

Ef farið verður í þriðju umferð samningaviðræðnana, þá er lækkun á vaxtabyrðinni það sem mun skipta mestu máli fyrir Ísland.  

Hvort skiptir meira máli: 200 milljarðar eða 25 milljón króna reikningur frá Mishcon de Reya?

Nú er kominn reikningur frá lögmannstofunni Mishcon de Reya og fólk er að fjargviðrast yfir upphæðinni 25 milljónir króna. Erlend lögfræðiaðstoð kostar auðvitað sitt og allir sem hafa horft á lögfræðiþætti í sjónvarpinu eiga ekki að vera neitt undrandi yfir þessar upphæð.

Reiknað yfir í bresk pund gera þetta rétt rúmlega 120 þúsund pund. Það kemur ekki fram í fréttinni hvaða "hourly rate", Mishcon de Reya er með, en 500 pund á tímann væri líklega nærri lagi miðað við hvað tíðkast í Bretlandi. Þetta eru því eitthvað nálægt 200-300 tímar til að gera 86 blaðsíðna skýrslu. Raunverulega má álykta að þetta sé frekar ódýrt, miðað við alvarleika málsins, fjárhagslega framtíð Íslands.

Spurningin á ekki að vera hvort 25 milljónir séu of mikið, heldur hvort skýrslan sem Mishcon de Reya skrifaði sé gagnleg og geti mögulega hjálpað okkur að lækka Icesave greiðslurnar.

Flestir heyrðu aðeins af þessari skýrslu, þegar hún kom út rétt fyrir jól og olli miklu uppsteiti á Alþingi.  Þetta var miður þar sem skýrslan sjálf var mjög vandlega gerð og ýtarleg.  Hérna er eintak af skýrslunni sem ég ráðlegg öllum sem hafa áhuga á Icesave að lesa vandlega:

http://www.althingi.is/pdf/umsogn.php4?lthing=138&malnr=76&dbnr=835&nefnd=fl

Skýrslan var gerð að beiðni Alþingis og var ætlað að greina lögfræðilega og svara spurningum um fyrirfram ákveðin atriði:

1. Lögfræðileg ráðgjöf varðandi skilmála Icesave samningsins og seinni breytingar
2. Áhrif á Icesave samninginn að vera sett undir ensk einkaréttalög
3. Áhrif á Icesave samninginn ef lögum og reglum ES verður breytt seinna hvað varðar innistæðutryggingar
4. Ráðgjöf hvernig megi höndla áframhaldið samningslega ef Icesave samningurinn er felldur

Þar sem skýrslan er frekar löng, þá er hérna er efnisyfirlit fyrir helstu kaflana til að auðvelda yfirlestur:

Instructions	1
Biographies	3
Background	4
Mishcon de Reya Advice	10
Chapter 1 - Terms of the Icesave Agreement	10
1. UK Settlement Agreement	10
2. UK Loan Agreement	27
3. Dutch Loan Agreement	45
Chapter 2 - Jurisdictional Issues	53
Chapter 3 - European Legislation	57
Chapter 4 - Matters to be considered by Althingi	66
Appendix 1: Advice of Matthew Collings QC	72
Appendix 2: Mishcon de Reya - Terms of Advice	80

Mikilvægasti kaflinn er líklega 1. UK Settlement Agreement, sem fjallar mjög ýtarlega um 4.2(b), það sem hefur verið kallað Ragnar Hall ákvæðið á Íslandi. Eitt og sér eykur þetta eina ákvæði, algjörlega að óþörfu, fjárhagslegar skuldbindingar Íslands líklega yfir 200 milljarða, eins og ég fjallaði um í þessari færslu:

Raunveruleg lausn hjá Icesave deilunni!

Ef við getum nýtt skýrslu Mishcon de Reya til að lækka okkar skuldbindingar um 200 milljarða eða jafnvel meira, þá eru þessar 25 milljónir króna vel þess virði!

Tífalt hærri reikningur en vænst var

Málefnalegt svar við grein Þórólfs Matthiassonar hagfræðiprófessors í Aftenposten.

Það hefur verið kvartað yfir því að svörin við grein Þórólfs hafi verið mjög ómálefnaleg og fáir hafi gert efnislegar athugasemdir við málflutnings hans. 

Aftenposten.no:  Et nei vil koste Island dyrt.

Hérna er mitt málefnalega svar við grein Þórólfs:

"Kontantverdien av det islandske skattebetalere må ut med, løper fra seks til åtte milliarder kroner."

Í grein Þórólfs eru engar tilvísanir hvar hann fær út upphæðirnar 6-8 milljarðar norskra króna (0.7-1.0B evra, 130-180 milljarðar króna) sem hann metur greiðslubirði íslenskra skattborgara.  Ég hef sýnt hér áður með útreikningum, að greiðslubirði Íslands verður einhverstaðar nálægt 2.8B evra að nafnvirði  (500 milljarðar króna), miðað við þær forsendur sem liggja fyrir í dag um greiðslur frá Landsbankanum. 

Nú eru útreikningar Þórólfs nær örugglega núvirtir, en það er samt alls ekki nóg til að skýra út afhverju hann fær niðurstöðu sem er meira en 2/3 lægri.  Til að hægt sé að leggja raunverulegt mat á hvort útreikningar Þórólfs séu réttir, verður hann líka að gefa upp hvaða forsendur hann notaði.

"Den islandske økonomien har vokst med to-tre prosent pr. år over de siste årtier.  Icesave-betaling betyr derfor at de islandske skattebetalere ikke får gleden av å bruke den øking i produksjonen som ville finne sted året 2016 før en gang i 2024."

Ég held að það sé mjög varhugavert að gera ráð fyrir því að vöxtur þjóðarbúsins áratugina fyrir hrun, sé á einhvern hátt hægt að nota sem mælikvarði hvaða vöxtur verður líklega árin 2016-2024.

"Videre er det blitt påstått at England og Nederland mangler lovhjemmel for sine krav."

Það er engin spurning lengur um HVORT það sé lögfræðilegt álitamál um skuldbindingar Íslands.  Ég vísa til dæmis hér til ítarlegrar greinar Maria Elvira Méndez Pinedo sem hún birti nýlega á blogg-síðu sinni:

http://elvira.blog.is/blog/elvira/entry/1013839/

Einnig má lesa umsögn lögfræðistofunnar Mischon de Reya sem birt var um áramótin og mikið var rifist um á þinginu (því miður, þar sem umsögnin sjálf er mjög góð og ítarleg):

http://www.althingi.is/pdf/umsogn.php4?lthing=138&malnr=76&dbnr=835&nefnd=fl

Spurningin er aftur á móti hvort það sé raunverulega þjóðhagslega hagkvæmt fyrir Ísland að halda fram lagalegum rökum í þessu máli, hvort sem við höfum rétt fyrir okkur eða ekki.  Þórólfur hefur rétt fyrir sér að kostnaðurinn fyrir þjóðarbúið geti einfaldlega orðið of mikill, ef enduruppbyggingin á efnahaginum dregst á langinn.

"IceSave-motstanderne i Island klarte å overbevise store deler av befolkningen, pluss Eva Joly, om at Islands IceSave-gjeld kunne forsvinne over natten med enkle juridiske eller forhandlingstaktiske kunstgrep."

Ég held að nær allir á Íslandi, jafnvel þeir sem eru á móti samningnum, geri sér fulla grein fyrir því að Icesave skuldbindingarnar geti ekki einfaldlega horfið með einhverjum einföldum lagalegum aðgerðum eða einhverri samnings-taktík.  Ef það væri til einhver einföld lausn á þessu máli værum við fyrir löngu búin að finna hana.  Málið verður hins vegar ekki leyst nema með samningum, þar sem fullt tillit er tekið til hagsmuna íslensku þjóðarinnar.

"Det er viktig å huske at Island garanterte alle innskudd i filialer til islandske banker i Island"

Það gleymist oft í umræðunni, að trygging íslenska ríkisins á innlendum innistæðum var EKKI ótakmörkuð.  Í fyrsta lagi var hún aðeins í íslenskum krónum (af gjaldeyrisreikningum var aðeins hægt að taka út í krónum).  Í öðru lagi voru settar á takmarkanir hvað mátti taka mikið út, jafnvel í krónum.  Í þriðja lagi voru settar á strangar hömlur á yfirfærslum í gjaldeyri sem eru enn í gildi í dag. 

Ég er ansi hræddur um að Bretar og Hollendingar væru í dag enn reiðari út í okkur, ef við hefðum boðið þeim 678 milljarða króna í innistæðutryggingu, sem þeir mættu ekki taka út að fullu eða skipta yfir í gjaldeyri, og hefði verið fullkomlega sambærilegt og löglegt samkvæmt lögum 98/1999 um innistæðutryggingar (raunar kannski alls ekkert galin hugmynd ).

"Et nei betyr at Island må betjene avdragene med overskudd i utenrikshandelen.  For å skaffe nok valuta må staten øke skatter ytterligere og gå til ytterligere (varige) nedskjæringer i offentlige utgifter, som sannsynligvis vil bringe BNP ned med ytterligere to til fire prosent i løpet av 2011."

Það eru engin spurning, hvort sem Icesave samningurinn verður samþykktur eða ekki, þá verður Ísland alltaf að horfast í augu við mikil vandamál: Viðhalda jákvæðum vöruskiptajöfnuði við útlönd, hækka skatta mikið og stórlega skera niður opinber útgjöld.  Ef Icesave samningurinn verður samþykktur óbreyttur og við fáum að lokum restina af AGS/Norðurlandalánunum, frestast einfaldlega skuldadagarnir til 2016 og verða þá miklu verri.

Spurningin er einfaldlega ekki lengur hvort við Íslendingar ætlum að segja JÁ eða NEI við Icesave-skuldbindingunni.  Jafnvel þó niðurstaðan úr þjóðarathvæðagreiðslunni verður NEI, þá skilja flestir á Íslandi að það verður að lokum alltaf að semja um málið. Þess vegna er grein Þórólfs röng!

Gegn hagsmunum Íslands